Hep bir yerlere, bir şeylere yetişme telaşındasınız değil mi?
Hiç vaktiniz yok, "Fast live", "Fast food", "Fast music", "Fast love"...
Dikte ettirilen "yükselen değerler", "in" ler, "out" lar...
Buna benzer bir odada, şanslıysanız gökyüzünü görebilen bir pencere ardında bitecek hepsi.
Dostluğu klavyelerinde, yaşamı monitörlerinde arayanlar, Size sesleniyorum!
Hangi tuş daha etkilidir ki sıcacık bir gülüşten ya da hangi program verebilir bir ağaç gölgesinde uyumanın keyfini?
Copy-paste yapabilir misiniz dalgaların sahille buluşmasını?
içinizi ısıtan gün ışığını gönderebilir misiniz maille arkadaşlarınıza?
Sevgiyi tuşlarla mı yazarsınız?
Öpüşmek için hangi tuşlara basmak gerekir?
Ya da geri dönüşüm kutusunda saklanabilir mi kaybolan zaman?
Doğayı bilgisayarlarına döşeyenler, neden görmezsiniz bahçedeki akasyanın tomurcuklandığını?
Ve ıslak toprak kokusu var mıdır dosyalarınız arasında?
Koklamak, duymak, dokunmak, yok mu yaşam skalanızda?
Bilgi toplumu oldunuz da, duygu toplumu olmanıza megabaytlarınız mı yetmiyor?
türk degil de amerikali olsa bütün dünyanin sanati karsisinda onu yere mi göge mi koyacagini bilemeyecegi büyük deger. en büyük tiyatro sanatcisi. bir dille yapilabilinecek en zor isi, siir okumayi beceren, ama aslinda tiyatro oyuncusu olan büyük adam. itiraf edeyim, ölmesinden korktugum en önemli sahislardan birisi su an türkiye cumhuriyetinde. türkiye´nin en büyük degerlerinden biri, sanat alaninda türkiye´nin yetistirdigi en ciddi tiyatro ögretmeni, türk diline, türk edebiyatina, türk kültürüne en büyük hizmetleri yapmakta olan büyük adam. hic ölmesin hep yasasin istedigimiz büyük insan. onun o sesi var ya...o sesin kullanilisi var ya....ben hayatimda kenter tiyatrosunda kendisini nazim ´in "memleketimden insan manzaralari" yla izleme serefine nail olmustum. bir masa bir sandalye, bir kücük raki, ve bir bardak´la bir kücük kase de leblebi vardi sahnede, sohbet eder gibi cikti ve siirleri okudu. ben hayatimda ondan sonra da önce de cok sahne gördüm cok sanatciyi sahnede izledim, müsfik hoca´nin oradaki büyüklügüne hicbiri erisemedi... alcak gönüllü durusuyla büyüdü hoca,cok büyüdü en son sahneye sigamaz oldu. öyle ki tiyatro meraki olmayan halkimdan herkes oyun bittiginde agliyordu, bak allah bilir ya o an simdi gene aklima geldi, bogazima bir yumruk dügümlendi...o ses, o insan hala kulaklarimdadir, hicbir zaman unutmadim, ve hicbir zaman da unutmayacagim. müsfik hoca "memleketimden insan manzaralari" ni kaset ya da cd´ye okumadi, ben bilmiyorum, eger bilen varsa, o kaydi hic kaybetmesin...sahip olabilecegi en degerli seylerden birisi o kayit o arkadasin hayati boyunca...
geçen sene dükkanda şuan da takıldığım gibi bilgisayarın başına kilitlenmişken karşıma çıkıveren güzide sanatçı. benzin için şişe lazımmış efendim kendisine. işimi gücümü bıraktım karşıdan bir şişe buldum hemen. kendimden beklenmeyen bir hızlılıkla hareket etmem yüzümdeki tebessümlerle karıştı. karşılıklı bir saygı bakışı attık öyle. içerde ılgıt ılgıt the animals çalıyor. bu malum saygı içeren bakışmaların akabinde ona şişeyi uzattım. gülümsedi hayli yaşına binaen yıpranmış ve yorgun görünüyordu.evet evet beni o pozisyondan bilgisayarın başından transa geçmişken kaldırabilecek tek tük insandan biriydi. o ses yok mu? kapının önünde dikilmiş silüetiyle size mırıldanan o ses. saygılardan saygı duyma sebebi.
bir garip orhan veli'de orhan velinin şiirlerini okumuş,her mısrda tüyleri diken diken etmiştir.sesine kattığı anlam ve duygunun yanında,insana inanılmaz bir rahatlama hissi vermektedir.
1972 yapımı 3 arkadaş filminden sonra sinemaya tam 30 yıl uzak kalarak bizi o mercimek çorbası tonunda ki sesi, ve doğudan batan güneş renginde ki bakışlarından mahrum bırakmıştır.
