sözler kesinlikle değildir. orası kesinde. saçma salak pop şarkılar milyon dinleniyor. gerçekten insan hayret ediyor.
önemli olan enstrümanın ritmidir efendim. zaten klasik müzik bütün türlerin dedesidir. sesler her zaman sözlerden daha önemlidir. bunun için pink floydçuyuz zaten.
Melodinin tarzına uygun ritm, melodiye uygun ahenkli ve duygusunu verebilen, yaşanmış çilesi çekilmiş yürekten çıkan can alıcı sözler, işinin ehli tarafından kullanılan doğal enstrümanlar, ustaca kurgulanmış iyi bir aranjeyle takviye edilerek söylerken hisseden profesyonel bir sanatçı tarafından yorumlanması. Tam bir takım çalışması olması ve gerçekten emek verilmesi. ne ka ekmek o ka köfte.
Tüketim toplumlarının bunları bir arada bulabilmesi artık lüks. Tabi bu bir Arz talep meselesi. Fakat aynı zamanda Piyasa şartları ve ticari kaygılar toplumların içinde bulunduğu ahlaki sosyo ekonomik ve kültürel değerlerini yansıtır.
Yaptığın işi anlayamayan insanlara sunduğunda bunun hiçbir anlamı kalmaz. Kendin çalar, kendin söyler, kendin dinlermişsin gibi bir durum...
Bunların dışında yoğunluk bana bazen aşırı çekici geliyor. Atmosferin sürekli değişmesi, geçişlerin uyumu, arızalı uyumlar; melodisi, solo kısmı çok önemli. Eğer sözlü bir parçadan bahsedeceksek de vokalistin ses aralığı çok etkileyici geliyor, hangi tarzda icra ederse etsin.
Topu topu sekiz nota var kaç ayrı beste yapılabilir ki diyen serdar ortaç gibi düşünmeyip, sekiz notayla yapılabilecek en yaratıcı akorlari ortaya çıkarmaya çalışmaktır. Eğer slash yaratıcı olmasaydı sweet child o mine ortaya nasıl çıkardı.
