ergenliğin ortalarına kadar kaldığım evdir. bir çocuk için hiç iyi bir tercih değildir. * çünkü etrafında ki bütün çocuklar kendi apartmanında ki elemanlarla daha sıkı fıkı olurlar. sen hep uzaktasındır. sen hep yamasındır. hele bide etrafında başka bir çocuk grubu yoksa yani etrafta başka bir apartman yoksa iyice yalnızlığa gömülüp o elemanlarla takılmaya mecbur kalırsın. Bunun etkileri olarak sosyal bakımdan belli bir yaşa kadar geri kaldım. Ancak bunun bilincine vardığım zaman kendimi düzeltebildim.
Kısacası; çocuğunuz sağlam arkadaşlıklar kursun, sosyal bakımdan iyi bir seviyeye gelsin istiyorsanız apartman evlerini tercih edin derim. babaanne veya dede ile çocuk kendini yalnız hissediyor. *
20 yılımı verdiğim "saray". evde boğa güreşi düzenlense dahi kimse çok ses yapıyorsunuz diye kapıya gelmez. yöneticilik, kapıcılık sistemi yoktur. yönetici genelde anne ya da babadır, kapıcı ise evin küçük oğlu, kızı.
hayallerdeki, küçükken çizilen resimlerdeki ve gelecekte sahip olunası ev tipinin adıdır. mustakil bır evı penbe panjurlar *, bahçesinde meyve ağaçları, bir havuz ve boy boy yahut aynı boyda çocuklar tamamlar. isteğe göre
giderek çok zenginlerin sahip oldukları evlerdir. oysa eskiden çok zenginlerin "apartuman" dairesi olurdu.
müstakil evler, mahremin kademe kademe gelip evin içine girdiği anda zirveye ulaştığı evlerdi. evvel zamanda müstakil evlerden oluşan mahallede 45-50 aile yaşar, onlar da birbirini gayet iyi bilirdi. keza alt sokak üst sokak,o evler herkes bilirdi birbirini. dolayısıyla sokağa giren yabancı derhal tanınır, aynı rotayı iki kez izlediği anda da "birine mi bakmıştınız" yollu kibarca uyarılırdı. yedi kat ele karşı bu mahremiyetin sınırı mahalle hayatında biraz gevşer, evin sokağa açılan bahçe kapısında bir set daha oluşurdu. en nihayetinde evin bahçeye açılan kapısı mahremiyetin zirvesi idi.
bütün bunlardan başka, bugünkü lüks müstakil evlerin aksine eskinin müstakil evleri bahçeleriyle de farklıydı. mesela bizim mahallemizdeki evlerin bahçelerinde yüzme havuzu falan yoktu. daha çok soğan, maydanoz, fasulye, domates vb. sebzeler ve erik, kiraz, elma vb. meyve ağaçları dikilirdi. o evler, aile bütçesine de oldukça katkı yaparlardı.
şimdilerde şehirlerin dışına müstakil evler, önceleri şehrin ana sosyal grubu olan mahalleleri oluşturur ve şehrin içinde yer alırlardı.
benim gözlemleyebildiğim kadarıyla, yurt dışından emekli olan ilk gurbetçilerimizin ikinci, üçüncü katları çıkmalarıyla ilk değişim başladı. sonrası ilk ve ikinci özal dönemlerindeki inşaat sektörü atılımı. derken bugünkü durum malumunuz.
