hz.ali'ye bir ateist gelip:
-o kadar ibadet edip dünyevi zevklerden yoksun kalıyorsun. ya allah(haşa) yoksa?
bunun üzerine hz.ali:
-(haşa) allah yoksa oruç tuttuğum için bir kaç gün midemi fazla zorlamıyorum.namaz için erkenden kalkıyorum, günü başından sonuna kadar dolu dolu yaşıyorum.içki içmiyorum, böylece daha sağlıklıyım.kötü söz ve davranışlardan kaçınıyorum, böylece hem içim rahat hem de toplumda saygı görüyorum... ya allah varsa!...
allah'ın yokluğundan şüphesi ya da korkusu olan biri zaten müslüman olamazki. ayrıca tek tanrı olgusu sadece islamiyette değil hristiyan ve yahudi dinlerinde de vardır. bu başlığı açan arkadaşlar neden acaba tek tanrılı din mensubunun de değil de, müslümanın korkması olarak yazmışlar onu da anlamış değilim.
(bkz: cahillik)
(bkz: ateistin islama saldırması)
(bkz: ateist diğer dinlere bulaşmaz)
ataist olupta ya varsa demek daha cok kayiptir bence. ki muslumanlikta kural sayilan davranislarin pekcogu;zekat vermek, ihtiyaci olana yardim etmek, yalan soylememek, zina etmemek, insan oldurmemek, iyi olmak gibi kavramlar musluman olmayan toplumlarda da yok muß yani hem toplumsal olarak uygun kriterlere uyuyorsun ve mutlu huzurlu yasiyorsun ya da bir cesit felsefe olsa bu iyi olmak, muslumansan zaten yapiyorsun arada olaki muslumanlik yalan diyelim ne kaybimiz var ki?
ama bunlari yapmadin kayip cok, muslumanlik ve ya yaradan yoksa bile yine kayip cok; cunku sabah aksam alkol aldin, onun bunun parasini caldin yine sana zarar, zira adalet denen bir sey var. cunku toplum duzenini bozanlar yine cezalandiriliyorlar ve kabul gormuyorlar. inanmak ve kendinden buyuk bir gucun varligini bilmek en azindan kisiye huzur veriyor e rahatlamasini sagliyor. her halukarda varmis gibi yasamak kazanc sagluiyor sana. ama ya varsa ? ve ben bunlarin hic birini yapmamissam, ebedi izdirap riskini gecici dunyanin zevklerine degismek mantikli mi acaba? bir durup dusunurum ben.
allah'ın varlığından şüphe eden insan müslüman değildir, müslüman olan insan da adı kadar emindir rabbinin varlığından. bu yüzden müslümanın allah ın yokluğu ihtimalinden korkması diye bir şey olamaz.
var olmayan, olmayacak korkudur. islam insana devamlı iyi bir insan olmayı, paylaşmayı, sevmeyi, kardeşce hoşgörüyle yaşamayı, kıskançlıktan uzak durmayı, hasetten, zinadan, fuhuştan, kumardan uzak durmayı, temiz olmayı, bilgi sahibi olmayı * emrettiği için
varsayımda tanrı'nın yokluğu'nda * bile kazanan taraf olduğuna inanmasıdır bilakis. haşa allah var olmasa bile, islam güzel şeyleri emretmiş, müslüman örnek bir insan gibi yaşamıştır. kötü insan olmanın, hiçbir sistemde, hiçbir şekilde getirisi olamaz.
bir insan olmayan bir şeyden neden korkar ki? bu aynen mezarlıktan geçen iki adamın birbirini teskin etme diyaloglarına benzer. birisi mezarlıktan korktugunu söyler ve bir digeri de onu " diriden * kork, ölüden zarar gelmez sana" diye teskin eder. psikolojik olarak korku var olan bir şeyden kaynaklanır. yoksunluk bile bir şeyin önceden var olmuş olması anlamına gelir.
bu yüzden bir müslüman allahın varlıgından korkar, yokluğundan degil!
insanın hayatında gel-gitler yaşaması kadar doğal birşey olmadığını düşünürsek anormal bir durum arzetmeyen korkudur. Ayrıca insanın düşünsel dünyasını ayakta tutan bir korkudur bu. Herşeyin anlamsız bir tesadüf olma ihtimalini bir kez olsun düşünmek gerekir. tanrının adalet ve kusursuzluk gibi sıfatlarını irdelemek ancak şüphe etmeye başlamakla mümkündür.
insanların sıkıntılı ruh halini ve cahilliğini yansıtan bir cümledir.cahilliği islamı ve müslümanlığı bilmediğinden ve onun gerekleri hakkında fikir sahibi olmadığından(detayları yukarıda bazı yazarlar açıklamış girmeyeceğim) gelmektedir. sıkıntılı ruh hali ise böyle konular hakkında fikir yürütüp kendince felesefe yapmasından ve içindeki derin boşluğu böyle vahim düşüncelerle kapatmasından gelmektedir.
başılığı atan yazara acınır.vah vah denir.inanmadığı ama var olan, kainatın mükemmelliğinin varlığına kanıt olduğu Allah yardım etsin denir.
müslüman allah'ın olmaması ihitimalinden korkmaz da, bazı insanların beyinlerinin olmaması ihtimalinden korkabilir. çok zararlıdır çünkü, ortalık gereksiz başlıklarla ve anlamsız uzun yazılarla dolup taşar. vakit kaybıdır.
bir müslümanın allah'ın varlığını biraz olsun sorgulamasıyla başına gelebilecek durum. bu tanımdı.
tabi bu sorgulama sonucunda yok olma ihtamilinden korkma mevzusu, "ben allahtan başka hiç bişeyden korkmam layynn!" psikolojisinden kaynaklanan bir psikoloji ile şiddetle karşı çıkılmakta. oysa ki "tanrı"nın (allah diyerek tek bir yaratıcı üzerinden konuşmamak için) varlığı ve yokluğu hakkında inananlar mutlaka akıllarından bir kaç soru geçirmiştir. veya geçirenler çoktur.
ve yokluğu ihtimali düşünüldüğünde bir endişeye, korkuya kapılanlarda olmuştur, sevinenlerde, asıl huzuru bulanlarda. ama körü körüne inanlar ve benliğini verenler korkudan öte bir duygu yaşarlar yokluğu ihtimalinde. o kadar çok savunmuştur ki yok olması onun ne kadar aciz biri olduğunu ortaya çıkaracaktır. her zaman tanrının arkasına sığınmış, onun üzerine yemin etmiş, onun adını vererek işlerini halletmiş, kendini inandırmıştır karşısındaki kişilere.
tabi enteresan ama şöyle bir korkuya da yenik düşenler var. tanrı yoksa herkes birbirini keser, çalar, zina, mina, cart curt..
bu kişiler bir de şöyle düşünsün. sizler sırf bir tanrı istiyor diye mi çalmıyorsunuz? veya adam öldürmüyorsunuz? kötü bir şey yapmamanız için size birinin ceza mı vermesi lazım? veya biri size yapma etme mi demesi lazım? tabi ki hayır. vicdan denen akıl ve mantık bunun önüne her zaman geçer, geçmekte. iyi insanların sadece inanlar olup, inanmayanları canavar ilan etmek. tanrının yokluğu ihtimali üzerine düşünülmesinden korkulmasından kaynaklanmakta.
sözün özü, evet böyle bir korku veya endişe vardır ve bu korkunun yaratıcısı da dini, veya bir inancı, koruyabilmek, insanları aksini düşünmesini engellemek içindir. ve bu korku hep cehennem bazlı korkular sonucudur. yokluğundan değil yok olduğunu düşünmekten korkar inanlar.
bu sözüm sadece müslümanlar için değil, belirtiğim gibi genel din anlayışı içindi.
teorik olarak tanrı ya vardır ya yoktur ikisinin ortası bir durum imkansızdır.
ve pratikte tanrının var olup olmama ihtimaline bağlı olmakszızın birey ya inanır ya da inanmaz.
eğer tanrı yoksa ve birey dünyadayken inanmamışsa sıfıra sıfır elde var sıfır durumu olur. bireyin dünyada yiyip, içip, çaktığı yanına kar kalır.
eğer tanrı yoksa ve birey tanrının varlığına inanmışsa bu dünyadaki göreceli olarak bazı kıymetli saatler tanrıya inanma sürecine harcandığından dolayı bireyin kaybı kaba bir hesapla sadecce gününün 1/24'üdür.
eğer tanrı varsa ve birey inanmışsa sonsuz bir ödülle ödüllendirilir.
yani tanrının olmaması durumunda müslümanların korkmasına gerek yoktur. ancak tanrının varlığı durumunda pek çok kişinin korkmaya zamanı bile olmayacaktır.
varlığına milyonlarca delil varken yüce yaratanın yokluğunu düşünecek kadar ahmak değildir müslüman. en azından bu kadar ahmak olmamalıdır. üstelik müslüman bu ahmaklık seviyesinde olsa bile bu ateist bir insanı hiç ilgilendirmez, tabiri caizse bok yemek düşer, ya da canı nen yemek isterse. nasıl olsa allah yok, kainat,dünya kendiğiliğinden oluştu çevresini atmosfer sardı bu atmosferde gazlar milyonlarca yıldır değişmeyen bir yüzde ile dağıldı v.s daha milyonlarca tesadüf... sen keyfine bak güzel insan. ye, iç, sıç hiç düşünme sen müslümanları.. rahatına bak rahat güzel bir şeydir.
sorgulamadan belli bir yaşa gelen müslüman bünye bi süreden sonra çevredeki olayları görüp -nası ya. ama böyle olmaması lazım. töbe töbe ya tamam özür diliyorum allahım . tarzı düşüncelerle hafiften kıllanmaya başlar. daha sonraları ise üst üste gelen travmalar sonucu gece yatakta kendi içinde bu konuyla ilgili savaş verir. sonrası ise bünyenin kendisine kalmıştır. amaan banane ben cenete gidiyim sorun yok tarzı düşünenler yine hiç bir sorun çekmeden yaşamaya devam edebilir.
tanım: sorgulamadan inananlar için hiç olmayan korku.
