günahkar bir müslüman olarak söylüyorum ki; kesinlikle Allah vardır, ama farzı muhal müslümanlar olmadığı ihtimaline kapılırsa o zaman müslümanlardan korkun.
ben dahil inanan bir çok müslüman inandığımız halde rahatlıkla kendimize ve başkalarına bu kadar zarar veriyorsak bir de olmadığını düşündüğümüzde neler yapabileceğimizi siz düşünün.
müslüman allah yoksa birşey kaybetmiş olmaz adam gibi hayat yaşamış olur, ateistlerin "ya allah varsa?" kokusu ise bambaşka birşeydir.onu ancak çeken bilir.
diyelim ki allah yok.* müslüman ne kaybeder? bir ömür...! öldükten sonra da o insanın yaşacak bir pişmanlığı kalmaz sanırım. insanın pişmanlık yaşaması için önce hayatta olması gerekir.
peki diyelim ki allah var. ateist ne kaybeder? ebedi ve sonsuz bir hayat. şimdi ateist hayatı boyunca "lan acaba?" demez mi? şimdi kimin daha çok korkabileceği ihtimalini bi' düşünsek?
ateist olsam hergün "lan acaba?" diyeceğim. müslüman olsam içim rahat olacak. öldükten sonrada ebedi bir yokoluş varsa ve allah yoksa bile * o sonsuzluk içinde herhangibir "tüh lan karıyla kızla oynaşsaydım, içip sıçsaydım keşke. allah yokmuş amuğa koyim" pişmanlığı yaşamayacağım.
düşünsene lan bi'. düşünmek...insana verilmiş ne güzel bir haslettir. di mi mahmut?
gerçek müslüman böyle bir ihtimal olmadığını bilir ve dinine sıkıca sarılır.çünkü dünyada allah 'ın varlığını ve birliğini ispatlayan milyonlarca veya milyarlarca mucize varken böyle bir şeyi aklından bile geçirmez .
ateistin allah'ın varlığı ihtimalinden korkmasından doğan empatik düşüncedir lakin böyle bir düşünce müslümanların, hristiyanların veya yahudilerin çoğunda mevcut olmayan bir düşüncedir.
Maalesef böyle bir korkumuz yoktur. Zira bir sayfadaki harfleri toplayıp, avucumuza alsak ve bu harfleri bir boş sayfaya firlatsak, ilk sayfadaki yazıyi olusturacak sekilde gelme olasiligi bile trilyonda birken,
Bu varlık ve ahengin, ne sebeple oldugunu da bilmedigimiz bir patlama nihayetinde tesadüfi olarak olmadığına inanmayacak kadar zekiyim.
