bir muslumanin tecrube etmemesi gereken korku turudur, ama bu bazen kacinilmaz olabilir. neden? dini butun bir musluman 9-10 sene hergun 5 vakit namazini zamaninda kilar, gunah islememeye calisir, gozunu haramdan korur, iyi niyetlidir, sadaka ve zekatini verir vs. yani iyi bir musluman, ama bu adamin maddi durumu hic iyiye yonelmez, aksine kotuye gider ve bunun ustune cevresindeki bazi insanlarin ekonomik durumlari hirsizlik vs. yaparak cok iyi yerlere gelir, ve bu adam bazi seyleri sorgulamaya baslarsa ulan ben bu kadar sene hic haddimi asmadim, iyilikden baska birsey dusunmedim diye kendi kendine bir ozelestiri yaparsa ve bunun ustune dunyadaki muslumanlara yapilan zulum ve haksizligi da dusunurse ulan allah gercekten var mi? varsa neden bize yardim etmiyor diye dusunebilir. bu duruma bircok kisi gelmistir ama burada cok onemli olan nokta sudur ki bunun bir sabir imtihani oldugunu unutmamak gerekir. kaldiki boyle dusunecek duruma gelen her musluman da bir iman eksikligi vardir, allahin olmama ihtimalini dusunmesi de bunun kanitidir. bu yuzden bazi alimler insanlarin imanlarini kuvvetlendirmek icin kur'an'i kerimden gunumuz insanin anlayabilecegi dilde bazi mucizeler gosterirler, bu mucizeler nelerdir? 1400 yil once bahsedilen daglarin fonksiyonlari, bir embriyonun gelisimi, astronomik bilgiler, ekolojik bilgiler vs.
ayrica kur'an'i kerimin belkide en buyuk mucizesi her zaman dilimine ayak uydurmasi ve surekli kendini guncellemesidir. dikkat edin 500 yil once yazilmis kitaplari okuyun, bahsedilenler ve uygulananlar sadece o donemi ilgilendirir *. yani her kitap kendini guncelleyemez, ve yazildigi donem ile kalir.
neyse konuya donmek gerekirse, bu sekilde bir iman zayifligi yasayan muslumanlarin derhal kur'an'i kerimi ve hadis-i serifleri okumalari gerekir, lakin peygamber efendimiz(sav) bile ne dediyse oldu. birkac ornek vermek gerekirse:
istanbul muslumanlar tarafindan fethedildi
bir kisi konusacak ve bunu herkes kendi kavminin diliyle duyacak (tv ve radyonun icadi)
mesafeler kisalacak (ucak,araba, tren vs.)
homoseksuellik artacak
insanlarin basina cahiller gececek
bunun gibi tonlarca ornek var, onemli olan kisinin bunlari iyi niyetle okumasi ve allahu tealaya dua etmesidir.
müslüman kişiye hor görülecek bir korkudur, girilen entrylerden anlaşılmaktadır. müslüman bunu sorgulayamaz mıdır? bu ihtimalden korkması onu dininden mi çıkarır? tartışırım. bence anahtar nokta şudur: müslüman kendini bu ihtimalden korkarken mi buldu, (bu olasıdır), ne yapmalıdır? şayet müslümanlığı kabul etmiş ise, bu korkusundan dolayı, yine rızasını almaya çalıştığı allah'ına sığınacaktır. müslüman, bu ihtimali düşünerek müslümanlığını lekelemez, pekiştirir. çünkü her seferinde sığınacağı tek kapı, yine onun kapısıdır. o tüm korktuğumuz ihtimalleri bilir, aklımızdan geçenleri bilir, kalbimizdekileri bilir.
müslümanı, hristiyanı, ateisti farketmeyen durum.
istersen putperest ol. sadece din ile de alakadar değil.
-inandığım değerlerin aslında mevcut olmama ihtimalleri beni korkutur.
ateistlerin müslümanların allah inancını anlayamama sorunsalının en kabız halini yansıtan bir tespittir. müslümanlar allah'ın varlığının yokluğundan şüphe duysaydı zaten iman ve dinden bahsedemezdik. sağlam inançlı bir müslüman allah'ın nasıl bir varlık olduğunu ve varlığını ıspatlaması için insana akıl verdiğini düşünür. böyle bir imanda allah'ı görmeden ama onun bizi kuşatan varlığını hissederek var olduğunu bilir. bizler kör yaratıklarız aynen bir kör kişi nasıl sizi görmediği halde onunla konuşuyor ve o da sizin var olduğunuzu biliyorsa, bizlerde o kör kişiyiz bazılarımızın ahiret gününden sonra görecek gözleri olacak bazılarımızın ise sonsuza dek cehennem çukurunda inkarını arttıran gözleri alınacak.
sorgulamadan belli bir yaşa gelen müslüman bünye bi süreden sonra çevredeki olayları görüp -nası ya. ama böyle olmaması lazım. töbe töbe ya tamam özür diliyorum allahım . tarzı düşüncelerle hafiften kıllanmaya başlar. daha sonraları ise üst üste gelen travmalar sonucu gece yatakta kendi içinde bu konuyla ilgili savaş verir. sonrası ise bünyenin kendisine kalmıştır. amaan banane ben cenete gidiyim sorun yok tarzı düşünenler yine hiç bir sorun çekmeden yaşamaya devam edebilir.
tanım: sorgulamadan inananlar için hiç olmayan korku.
varlığına milyonlarca delil varken yüce yaratanın yokluğunu düşünecek kadar ahmak değildir müslüman. en azından bu kadar ahmak olmamalıdır. üstelik müslüman bu ahmaklık seviyesinde olsa bile bu ateist bir insanı hiç ilgilendirmez, tabiri caizse bok yemek düşer, ya da canı nen yemek isterse. nasıl olsa allah yok, kainat,dünya kendiğiliğinden oluştu çevresini atmosfer sardı bu atmosferde gazlar milyonlarca yıldır değişmeyen bir yüzde ile dağıldı v.s daha milyonlarca tesadüf... sen keyfine bak güzel insan. ye, iç, sıç hiç düşünme sen müslümanları.. rahatına bak rahat güzel bir şeydir.
teorik olarak tanrı ya vardır ya yoktur ikisinin ortası bir durum imkansızdır.
ve pratikte tanrının var olup olmama ihtimaline bağlı olmakszızın birey ya inanır ya da inanmaz.
eğer tanrı yoksa ve birey dünyadayken inanmamışsa sıfıra sıfır elde var sıfır durumu olur. bireyin dünyada yiyip, içip, çaktığı yanına kar kalır.
eğer tanrı yoksa ve birey tanrının varlığına inanmışsa bu dünyadaki göreceli olarak bazı kıymetli saatler tanrıya inanma sürecine harcandığından dolayı bireyin kaybı kaba bir hesapla sadecce gününün 1/24'üdür.
eğer tanrı varsa ve birey inanmışsa sonsuz bir ödülle ödüllendirilir.
yani tanrının olmaması durumunda müslümanların korkmasına gerek yoktur. ancak tanrının varlığı durumunda pek çok kişinin korkmaya zamanı bile olmayacaktır.
bir müslümanın allah'ın varlığını biraz olsun sorgulamasıyla başına gelebilecek durum. bu tanımdı.
tabi bu sorgulama sonucunda yok olma ihtamilinden korkma mevzusu, "ben allahtan başka hiç bişeyden korkmam layynn!" psikolojisinden kaynaklanan bir psikoloji ile şiddetle karşı çıkılmakta. oysa ki "tanrı"nın (allah diyerek tek bir yaratıcı üzerinden konuşmamak için) varlığı ve yokluğu hakkında inananlar mutlaka akıllarından bir kaç soru geçirmiştir. veya geçirenler çoktur.
ve yokluğu ihtimali düşünüldüğünde bir endişeye, korkuya kapılanlarda olmuştur, sevinenlerde, asıl huzuru bulanlarda. ama körü körüne inanlar ve benliğini verenler korkudan öte bir duygu yaşarlar yokluğu ihtimalinde. o kadar çok savunmuştur ki yok olması onun ne kadar aciz biri olduğunu ortaya çıkaracaktır. her zaman tanrının arkasına sığınmış, onun üzerine yemin etmiş, onun adını vererek işlerini halletmiş, kendini inandırmıştır karşısındaki kişilere.
tabi enteresan ama şöyle bir korkuya da yenik düşenler var. tanrı yoksa herkes birbirini keser, çalar, zina, mina, cart curt..
bu kişiler bir de şöyle düşünsün. sizler sırf bir tanrı istiyor diye mi çalmıyorsunuz? veya adam öldürmüyorsunuz? kötü bir şey yapmamanız için size birinin ceza mı vermesi lazım? veya biri size yapma etme mi demesi lazım? tabi ki hayır. vicdan denen akıl ve mantık bunun önüne her zaman geçer, geçmekte. iyi insanların sadece inanlar olup, inanmayanları canavar ilan etmek. tanrının yokluğu ihtimali üzerine düşünülmesinden korkulmasından kaynaklanmakta.
sözün özü, evet böyle bir korku veya endişe vardır ve bu korkunun yaratıcısı da dini, veya bir inancı, koruyabilmek, insanları aksini düşünmesini engellemek içindir. ve bu korku hep cehennem bazlı korkular sonucudur. yokluğundan değil yok olduğunu düşünmekten korkar inanlar.
bu sözüm sadece müslümanlar için değil, belirtiğim gibi genel din anlayışı içindi.
müslüman allah'ın olmaması ihitimalinden korkmaz da, bazı insanların beyinlerinin olmaması ihtimalinden korkabilir. çok zararlıdır çünkü, ortalık gereksiz başlıklarla ve anlamsız uzun yazılarla dolup taşar. vakit kaybıdır.
insanların sıkıntılı ruh halini ve cahilliğini yansıtan bir cümledir.cahilliği islamı ve müslümanlığı bilmediğinden ve onun gerekleri hakkında fikir sahibi olmadığından(detayları yukarıda bazı yazarlar açıklamış girmeyeceğim) gelmektedir. sıkıntılı ruh hali ise böyle konular hakkında fikir yürütüp kendince felesefe yapmasından ve içindeki derin boşluğu böyle vahim düşüncelerle kapatmasından gelmektedir.
başılığı atan yazara acınır.vah vah denir.inanmadığı ama var olan, kainatın mükemmelliğinin varlığına kanıt olduğu Allah yardım etsin denir.
insanın hayatında gel-gitler yaşaması kadar doğal birşey olmadığını düşünürsek anormal bir durum arzetmeyen korkudur. Ayrıca insanın düşünsel dünyasını ayakta tutan bir korkudur bu. Herşeyin anlamsız bir tesadüf olma ihtimalini bir kez olsun düşünmek gerekir. tanrının adalet ve kusursuzluk gibi sıfatlarını irdelemek ancak şüphe etmeye başlamakla mümkündür.
bir insan olmayan bir şeyden neden korkar ki? bu aynen mezarlıktan geçen iki adamın birbirini teskin etme diyaloglarına benzer. birisi mezarlıktan korktugunu söyler ve bir digeri de onu " diriden * kork, ölüden zarar gelmez sana" diye teskin eder. psikolojik olarak korku var olan bir şeyden kaynaklanır. yoksunluk bile bir şeyin önceden var olmuş olması anlamına gelir.
bu yüzden bir müslüman allahın varlıgından korkar, yokluğundan degil!
var olmayan, olmayacak korkudur. islam insana devamlı iyi bir insan olmayı, paylaşmayı, sevmeyi, kardeşce hoşgörüyle yaşamayı, kıskançlıktan uzak durmayı, hasetten, zinadan, fuhuştan, kumardan uzak durmayı, temiz olmayı, bilgi sahibi olmayı * emrettiği için
varsayımda tanrı'nın yokluğu'nda * bile kazanan taraf olduğuna inanmasıdır bilakis. haşa allah var olmasa bile, islam güzel şeyleri emretmiş, müslüman örnek bir insan gibi yaşamıştır. kötü insan olmanın, hiçbir sistemde, hiçbir şekilde getirisi olamaz.
allah'ın varlığından şüphe eden insan müslüman değildir, müslüman olan insan da adı kadar emindir rabbinin varlığından. bu yüzden müslümanın allah ın yokluğu ihtimalinden korkması diye bir şey olamaz.
