derine inmeden basit iki kelime;saygı ve hoşgörü. anlatılanlara göre gerçek bir müslümanda olması gereken iki vasıf. tabi günümüzde müslümanlığın yahudiliğin lobici kafasını ve bizden olmayanlar ayrımcılığı ilkesini benimsemiştir ki daha kendi aralarında geçinemezler. (yalnış anlaşılmasın gerçek müslümanlara bir taşlama yoktur.)
-bak ben namaz kılıyor, oruç tutuyorum. bunu yapmayanlar da güzel güzel yaşıyor.
ama ben cennete gideceğim. peki onlar? hepsi yanacak.
ama, ama, ama burada ben oruçluyken niye bu adam su içiyor? madem sen vermiyorsun cezasını dur ben vereyim.
yok, yok, o da olmaz.
o zaman onu kınayayım!
bu az gibi oldu sanki.
-heeeeey sana diyorum orospu çocuğu! (sanki böyle daha iyi gibi)
işte mesele burada. bu durum tümüyle, tanrıya olan kızgınlıklarını başkalarına yönlendirmeleri durumudur.
adı isyan!
bu aynı müslümanlar başkalarını istedikleri gibi yaşamaya zorlamada başarısız olunca da siktir olup gidin derler. bilmezler ki ebelerinin sikileceği gün çok yakındır.
Inacsizlarin uydurdugu moddur. Hic kimsenin umrunda degildir, kimin nasil giydigi, nasil yasadigi.
Herkes kendibilir... isteyen turban takar isteyen kicini acar.
