Bu görüş yüzlerce gözlemden süzülerek bu başlığa konu olmuştur. Öncelikle kendine müslüman diyen ve aşırı dincilerden bahsedelim.
Bu insanlar namaz kılar, müslümanlık gereklerini yerine getirdiklerini söylerler her zaman, ama en çok faizcilikle uğraşan bunlardır, en çok haksız kazanç elde eden bunlardır, en çok yalan söyleyen ve en çok kendi ile övünüp insanlara haksızlık edenler de keza bunlardır. iyi ahlak dinle inançla elde edilecek bir özellik değildir. Ahlak insanın özünde vardır ve dinle kazanılamaz. Bir insanın içerisinde ahlak vardır yada yoktur bu kadar net. Kendine müslüman diyen her tür kötülüğü yapmasına rağmen kaçış noktaları yine inanca dayanır, ''nasıl sa inancım var çok şükür'' demektende kendini alıkoyamayıp bütün günahlarının sonunda bu sebepten dolayı affedileceğini düşünürler.
Ateist insanlar bu insanlara nazaran daha az kötülük yapar ve daha çok ahlaklı olurlar. Bunun sebebi ise şudur; Ateist bir kimse bir yaratıcı olmadığını bilir ve korkulacak kimse olmadığını da bilir, buna rağmen yine de ahlakı ağır bastığı için bu tür kötülüklere yanaşmaz, üstelik buna kendi özgür idaresi ile karar verir. Keza müslüman geçinen kimseler ahlaklı olmaya çalışmalarının tek sebebi ateşte yanmaktan kokmalarıdır.
Bir kimse hiç bir korkusu hiç bir dayatması olmamasına rağmen ahlaklı olabiliyorsa, bu kimse gerçekten iyi insandır.
Not: Bu her müslüman ve her ateist için geçerli bir başlık değildir. Bu başlıkta sadece oranlama yapılmıştır.
