devrimcilik bir şeye karşı olmak ve karşı olunan bu şeyi devirmeye çalışmak olarak tanımlandığı müddetçe kendisine yer bulabilecek tamlamadır.
tabi devrimciliğin ilerici ve gerici formlarının olduğu dikkate alındığında dini devrimler özleri/yapıları gereği gerici devrim kategorisine denk düşmeye mahkumdur. neden? çünkü bir dinin peşine takılan ister istemez geçmişten gelen kaynaklara dayanmak zorundadır. dine dayanmayan ideolojiler de gerici olabilir, ancak program veya ideolojilerine bağlı olarak ilerici olma şansları da vardır; oysa din temalı devrimler temsil ettikleri görüş nedeniyle hiç bir şekilde değiştirdikleri/değiştirmeye çalıştıkları toplumu haklar, özgürlükler, eşitlik ve benzeri insani prensipler dahilinde eskisinden -devirmeden önceki halinden- daha erişkin ve gelişkin noktaya taşıyamazlar, sadece "köklü olarak" geriye tekmelerler.
olağan bir kavramdır. bunun adına ister devrimci deyin, ister inkılapçı, müslüman kapitalizme doğal olarak karşıdır; tabii sosyalizme de... bu bir.
ikincisi; her müslüman ya ihtilalcidir, ya statükocudur. üçüncü bir şey değildir. ya mevcut düzenin bir kenarında namaz kılarak ona bağlılık sunuyordur veya onu değiştirmek için mücadele veriyordur.
mevcut düzen derken, bu işin içinde, mevcut düzeni ayakta tutan abd de, israil de bulunduğuna göre, çakal carlos'un antiemperyalist mücadele programı, onun için dikkate değer bir şey demektir:
din ile dünya işlerini ayırabilen devrimcidir. bu dünyanın sadece bir rüyadan ibaret olduğunu bilen, rüyanın içindeki sistemi devirmekisteyen devrimcidir. ayrıca komünist olmayan anarşist olan devrimcidir.
bir tarafta ekonomik anlamda kapitalizme karşı olan bir sistemi savunurken, öbür tarafta da maneviyat olarak komünizme karşı olan bir sistemi savunmaktır.
