Başta söyleyeyim müslim bir dalga konusu olarak, hafife almak için yazılmamıştır, karakter sınırına takıldığım için kısaltmak zorunda kaldım.
bütun inanç mensupları arasında genel veya özel olsun din eleştirilerinin hemem her türlüsüne, bilhassa müslümanların seslerini çok daha fazla yükseltmelerine neden olan ve onları oturdukları koltuktan zıplatabilen öfkedir, saldırganlıktır, tahammülsüzlüktür.
sevgili kardeşim sen inanıyorsun ve huzur buluyorsun ve inancına yönelen haklı eleştirileri duymak, öğrenmek ve hakkında düşünmek dahi istemiyorsun diye 'çünkü bulduğun huzuru yitirmekten korkuyorsun' insanlar senin inancını, dinini tabirimi ters algılamayın didiklemekten vazgeçecek değil ya.
tanrı katından geldiği iddia edilen ve böyle olduğuna milyonlarca insanın inandığı bir kaynağa, yine tabirimi mazur görün, birilerinin iştahla saldırma hakkına, onun tanrı katından gelmediğini, gelemeyeceğini nedeniyle nasılıyla izah etme hakkına karışamazsınız.
kimse sizin inancınıza sırf siz inanıyorsunuz diye derin bir saygı duymak zorunda değildir. bu inanca saygı duyarak susmak zorunda da değildir. evet siz susmalarından yana olabilirsiniz ama bunu istemeye hakkınız yok.
pek çok inançlıyla tartıştığınızda inancıma saygısızlık ediyorsun cevabını duyabilirsiniz. hem çok ağır ifadeler de kullanmadığınız halde. peki bu neden böyle?
neden tahammül edemiyorlar? sorgulama kültürleri gelişmediği ve rahatlarına, kolaylarına öyle geldiği için inanma yolunu seçiyor daha doğrusu hep o yolda kalmayı istiyor insanlar. aksi bir şeyi akıllarından geçirmek dahi istemiyorlar. siz inançlarının mantık yönünden kusurlu olduğunu ifade ettiğiniz zaman kendilerini de rahatsız edebilmesi muhtemel garipliklerle yüzleştirilmiş olurlar. bu noktada saygısızlık dinin kendisine olmaktan çok kişinin kendisine yönelir. kişi bunu böyle algılar daha çok, istemeden farkında bile olmadan kişiselleştirir aslında.
çünkü bir inanca kutsiyet atfederken kutsiyet atfedilen kaynak kadar hatta ondan daha çok bu kutsiyet kişinin kendisiyle alakalıdır. o benim için kutsalsa bunun başlıca nedeni 'ben'dir.
o halde ben'den ayrı olmayan bi kutsallık meselesi şahsileştirilmeye açıktır.
siz din eleştirisi yaparken bunu dinleyen kişi kendini bu eleştirinin dışında tutamaz ve dolayısıyle doğrudan ona saldırıyormuşsunuz gibi bir hissiyatla çıldırır.
çünkü kendisini aşağılanmış hisseder.
buraya dikkat kesilin, kutsalıma yani bana saldırıyorsun der.
inancı sayesinde o da kutsiyetten nasibini almıştır. kendini de inancı yüzünden kutsamıştır. sorsanız belki de inkar eder bunu.
ve varlığını bağladığı şeye saldırılması karşısında cevap olarak ne yazık ki öfkesi kabarır, tahammülsüzleşir insan.
şunu da unutmayalım, yıkılmak üzere dahi olsa, zar zor da ayakta dursa kimse sığındığı yerin taşlanmasından hoşlanmaz.
aksine akıl etmez misiniz diye soran bir dindir islam. sizin karşılaştığınız müslümanlarda sıkıntı olabilir mi acaba?
zaten dediğiniz gibi başlık konusu inancı hakkinda bilgisi yetersiz olduğu için, agresifleşen bir insan.
gerçekten inancının şuuruna varmış, kalbi emin bir insan son derece çirkinleşilse bile karşısında güler geçer. çunkü; işi akılsız atomların, gözüyle-kaşıyla akliyla-fikriyle insan, hayvan ve bitki yarattığına inanan muhataplarımız oluyor çoğu zaman. hatta müslümanım deyip; başörtüsü yok!
namaz yok?
hadisler uydurma?
sünnet sapıklık diyen müslümanlar bile var. yani bu tımarhanede sakin kalan şuurlu müslüman vardır, siz karşılaşmadınız diye, genellemenin iğrençligine tutunmanızı biraz garipsedim doğrusu.
