aslında yazmıcaktım çünkü sol frameda ismi yükseldikçe benim gibi bir çok insanın içi bir tuhaf oluyor ama ne zaman yazıcaktımki, öldükten sonra mı şöyle güzel anlamlı bir giri giricektim, hayır şimdi yazmak istiyorum.
münir özkul türk sineması için bir dönüm noktasıdır, bir öğreti kitabıdır ya da çoğu çocuğun görmediği dedesi ya da hiç bir zaman karşılaşamadığı mahmut hocasıdır.
80 lerden sonra doğduk biz, içine doğduğumuz dünya ile onların rol aldığı dünya arasında dağlar kadar fark vardı işte münir özkul o dünya ile bizim karşılağımız dünya arasında köprü kuran ustalardan biriydi ve bu anlamda bizim kuşak için asla tarif edilemiyecek değeri vardır.
not:yaşarken yazalım bişeyler sanırım en doğrusu bu oluyor.
kızı güner özkul bir yazısında; "eğer zamanında kafka babamın lavabodaki suyun girdabına direnerek deliğe düşmemeye çalışan kakalağı taklit edişini görseydi, belki de 'başkalaşım' başka türlü yazılmış olurdu..." demişti. biz bu taklidine şahit olamadık ama eminim, münir özkul kafka'yı etkileyecek bir performans sergilerdi.
esrar ve eroin olmak üzere tüm uyuşturucu maddelerini deneyerek yaşamak isteyen ve gördügü tedavi sonucu '' kendimi arıyordum ama ben burdaymışım'' diyerek yaptıgı açıklama ile ilk inanmak istemedigim iyilik babası rolündeki sakin sessiz bir insan. kendi agızı ile anlatmasına karşın bile hala inanmıyorum bu duruma.
Türk tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu...En bilinen rollerinden biri onunla özdeşleşen Hababam Sınıfı serisindeki tatlı-sert okul müdürü Kel Mahmut tiplemesi oldu. 400'e yakın filmde rol aldı. Adile Naşit'le beraber oynadığı filmlerle Türk sinemasının unutulmaz ikililerinden oldu.Hayatının önemli bir kısmını alkolle savaşarak geçirdi. 1990'lı yılların ortasında alkolü tamamen bıraktı.Demans hastalığı ile yaşayan Özkul, 2003 yılından bu yana evinden dışarıya çıkmak ve kimseyle görüşmek istemiyor. Hastalığı yüzünden geçmişe dair birçok şeyi hatırlamıyor ve ölen arkadaşlarının yaşadıklarını sanıyor.
bak beyim, sana iki cift lafim var. koskoca adamsin. paran var, pulun var, her seyin var. binlerce kisi calisiyor emrinde.yakisir mi sana ekmekle oynamak.yakisir mi bunca gunahsizi, colugu cocugu karda kista sokaga atmak, ac birakmak. ama nasil yakismaz.sen degil misin oz kizina bile acimayan, bir damlacik saadeti cok goren. anlamiyor musun beyim, bu cocuklar birbirini seviyor. ama ben bosuna konusuyorum. sevgiyi tanimayan adama sevgiyi anlatmaya calisiyorum.. sen.. buyuk patron, milyarder, para babasi, fabrikalar sahibi saim bey. sen mi buyuksun? hayir, ben buyugum, ben, yasar usta. sen benim yanimda bir hicsin, anliyor musun, bir hic. gozumde pul kadar bile degerin yok. ama sunu iyi bil, ne ogluma ne de gelinime hicbir sey yapamayacaksin.yikamayacaksin, dagitamayacaksin, maglup edemeyeceksin bizi. cunku biz birbirimize parayla pulla degil, sevgiyle bagliyiz. bizler birbirimizi seviyoruz. biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz.bunu yikmaya senin gucun yeter mi saniyorsun. dokunma artik aileme. dokunma çocuklarima. dokunma ogluma. dokunma gelinime. eger onlarin kilina zarar gelirse ben, omrunde bir karincayi bile incitmemis olan ben, yasar usta, hic dusunmeden ceker vururum seni. anliyor musun. vururum ve donup arkama bakmam bile.
yasar ustamiz. sol framede gorunce aman dedigim... bizim aile' de para babasi, milyoner saim bey' e cektigi rest ile gonullerde taht kuran buyuk sanatci. ayrica kisisel iletime de ilham kaynagi olmustur.
---
Dokunma artık aileme! Dokunma çocuklarıma! Dokunma oğluma! Dokunma gelinime! Eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemiş olan ben, Yaşar Usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni! Anlıyor musun? Vururum ve dönüp arkama bakmam bile!
--- *
adını sol framede görünce bir an kötü bir şey oldu sanılan sanatçıdır. gördüğüm anda telaş yaptım ciddi anlamda, o kadar işlemiştir içimize büyük oyuncu.
yeşilçamdan çıkıp evimize giren aile babamız. hababam sınıfı'nın disiplinli ve bir o kadar yumuşak kalpli idealist öğretmeni. aile şerefi filminin rıza babası. bu filmde oktay denilen zengin çocuğun babası rıza babaya tokat atar. sanki tokat bizim babamıza atılmıştır. içimizde haksızlığa karşı isyan başlar ve o an gözlerim isyan eder olanlara tüm ıslaklığıyla. işte böylesi büyük oyuncudur münir özkul hep eksikliğini hissettiğim hayallerimdeki baba karakteridir.
yaşarken kıymetini gerçek anlamda anlayamadığımız ve hakettiği hürmeti gösteremediğimiz efsanevi oyuncu. şöyle bir gözlerinizi kapayıp dünya sinemasından örnek karakterleri düşünün. hangi karakter yaşadığı toprağın gerçeklerini rolüne, bakışına, gülüşüne hüznüne bu kadar yansıtabilir. hangi karakter dünyanın en iyi babası, en iyi kocası, en iyi öğretmeni, en iyi marangozu... oynadığı rolü hep en iyi oynayan kaç karakter var.
feci şekilde alkolikmiş, uzun yıllardan beri hem de, ferhan şensoyun yalancısıyım.
yine de ona bayılıyoruz. ferhan kendine baksın. gerçi ona da bayılıyoruz.
dün aklıma gelen, ve sözlükte panik olmasın diye hakkında entry girmek istemediğim büyük üstad. neşeli günler ve hababam sınıfındaki performansı harikadır.
ülkenin gördüğü en büyük tiyatroculardan birisi. çok değişik rollerde oynadığı halde hepsinde başarılı olmuştur ve bize geniş karakter yelpazesinde birçok güzel karakteri sevdirmiştir. adile naşitle olan filmlerine bir de kemal sunal eklenince insanın bütün stresi sıkıntısı gidiyor. başlıyor kahkalara. unutamadığım iki rolü varsa birisi mahmut hoca diğeride köyden indim şehire filmindeki ev sahibi.
adı sol tarafta gözüktüğü zaman herkesin içini burkacak kadar sevilen, türk sinemasının başını çekmiş mükemmel bir oyuncudur. öldü sanmayın ahali, hatrıma geldi yazayım dedim. zira öldükten sonra kıymeti kalmıyor hakkında yazılanların.
dedem 23, kendisi ise 25 doğumludur. dedeme bakıyorum, daha ayvalıktaki yazlıkta kasım ayında denize girdiğini söylemişti ve dün oy kullanmak için yanımıza geldi. halen dinç, halen kendinde ve bıraksan mayıs ayında yine girer o denize. münir amcama bakıyorum, hababam sınıfı filminde nasılsa, halen öyledir gözümde. bir şaraptır. filmlerindeki aile babası rolüyle gönüllerimize taht kurmuştur yıllar boyu. biliyorum ki hakkında sayfalar dolusu güzel şeyler de yazsam, senin bize sunmuş olduğun o unutulmaz oyunculuğa karşılık olamaz. sadece teşekkür edebiliriz yaklaşık 60 yıldır bu sektörde diz çürüttüğün için. keşke magazin veya haber programlarında adını bile duymak istemediğimiz sanatçıların yerine sen ve senin gibi türk sinemasına yıllarca katkıda bulunan değerlerin belgesellerini görebilsek. allah uzun ömür versin lakin, sen aramızdan ayrılmadan evvel tek bir kez görebilsek, o kameralara gülümseyebilsen yeniden.
onun için şimdi birşeyler yazmak istedim. bir gün sözlüğü açıp solframe'de münir özkul(18) gibi bir ibare görmeden birşeyler karalayayım istedim.
münir özkul bir ikondur. içimizde her zaman ümit olması gerektiğini çok küçük yaşlarda anlatmıştır filmlerinde. ve o ümidi yaşatmak için en zor zamanlarda bile mücadele etmek gerektiğinin, -belki çok klişe şeyler ama- kötü adamların bile iyilikle, sevgiyle yola gelebileceğinin, karşısındaki güç ne olursa olsun dik durulabileceğinn ikonudur bizim neslimizin gözünde.
burada yazılanları okuyacağını zannetmiyorum ama belki birileri ona okuyordur diye ümit ediyorum. o gittikten sonra yazılacak olanlar, hakkında söylenecek olanlar önemlidir mutlaka ama onun kulağına gider umuduyla yazıyorum bunları, güzel yaşadım demiş bir keresinde, sadece güzel yaşamadın sen, güzel yaşattın da aynı zamanda.
