- hastayı kaybediyoruz...
+ derhal blabla yapın blublu takın!
- hemen doktor bey...
+ ben odamda tahta başında düşünüyor olucam.
- çok zekisiniz dr. house!
+ öyleyim... bastonum kadar egom var!
- ohhşşş...
izlediğim dizideki replikler, bir kaç sezondur bu şekilde cereyan ediyordu. karizmatik kahramanımız dr. house, normal hastaları "bunu da allah yaratmıştır, bununla da ilgileneyim" diye düşünmeyerek reddediyor, sadece makale çıkabileceklere yoğunlaşıyordu.
dr. house bir doktordu, dizisi vardı. zaten her doktorun bir dizisi vardı, etraf doktor dizisinden geçilmiyordu. piyasada doktordan çok, doktoru canlandıran oyuncu vardı.
gerçi sadece doktorların değil, tüm mesleklerin dizisi vardı. avukatlar, bilimadamları, öğretmenler, taksi şöförleri, tetikçiler, kapıcılar, lokanta işletmecileri, yazarlar, menejerler...
kendine ait bir dizisi olmayan meslek grupları ise mesleğe özelleşmemiş dizilerde boy gösteriyordu; sex and the city adlı dizide ki dört ablamız, sanki bir amme hizmetiymiş, bir toplumsal sorumluluk projesiymiş gibi new york'un yarısına vermişlerdi, garsonlar, iş adamları, sanatçılar, borsacılar, marangozlar, postacılar, dur durak bilmemişlerdi, lakin 6 sezon boyunca bir tane bile mühendis bu hizmetlerinden yararlanamamıştı.
lost ilk başladığında ümitlendim: uçak düşerse kesin o uçakta mühendis olur diye, zira mühendis denen insan bahtsızdı, bir uçak düşerse, içinden mutlaka bir tane çıkardı. heyecanla izlemeye başladım; esmerden bir genç telsiz tamir etti, dedim bu elektronik mühendisidir, asker çıktı, biri dinamitler hakkında konuştu da konuştu, tamam dedim hocu bu adam kesin kimya mühendisi, öğretmen çıktı, bir diğeri sürekli formüller falan yazıyordu, ezikte bir tipi vardı, kesin bu dedim mühendis, fizikçi çıktı. zaten başrolde doktor vardı, dedim yeter. bir daha lost izlemedim.
o düşen uçağı yapan mühendis, o telsizi yapan mühendis, sex and the city'de başına oturdukları afilli apple bilgisayarları yapan mühendis, doktorların hastanın orasına burasına soktukları cihazları yapan mühendis, o dizileri izlediğimiz televizyonları yapan mühendis, o yayını aktaran uyduları yapan mühendis, ama mühendisin dizisi yok.
isyan ettim, kampanya düzenleyeyim, artık bizim de toplumda bir karizmamız olsun, mühendisim deyince insanlar aman da ne süpersonik, aman da ne karizmatronik desin dedim.
kafamda konu ile ilgili bir fizibilite yaptım, sonra mühendis üşengeçliği çöktü üstüme vazgeçtim.
enginediteer: bir tek devrim arabaları var, mühendislere ait, bir tek onu izleyince insan mühendisliğiyle gurur duyuyor, mutlu oluyor.
necip türk milletinin mühendislik konularından zerre kadar çakmaması dahası böyle tikimtronik mevzulardan hiç mi hiç hoşlanmaması sebebiyle yapımcıların mühendis konulu dizilere ilgi duymamalarıdır.
şimdi behlül'ün bihter'e soktuğu şeyini izlemek varken böyle bilimsel konulara ne gerek var ki? hem zaten senaristlerimiz o jargonu da bilmezler, yazması da zor anacım kim uğraşacak bu kışta kıyamette.
michael scofield denen kısık gözlü ibne, bir yapı mühendisi. hapse düşen kafası az, kasları çok çalışan abisini kurtarmak için bilinçli olarak hapse düşer. üzerinde hapisanenin planı projesi falan... her bölümde inanılmaz zekasını gösterir. hem elektronik hem makine hem yapı bilgisi dudak uçuklatır. daha nasıl bir dizi isteniyor anlamadım.
dizisi yok ama bildiğim kadarıyla, atlara fısıldayan adam adlı film, bir mühendisin heyecan dolu sex hayatından bahsediyor. çok da emin değilim o yüzden iddia etmeyeyim ama zaten bir filmde at varsa, insan ister istemez civarında bir mühendis arıyor.
tahminen şöyle diyalogların geçmesi muhtemel olacak dizidir.
-harç geldi mi memati?
-geldi usta.
-dökün o zaman memati illaki kafanıza mı sıkalım.
-pardon usta abdülhey i çağırayım o karıştırsın.
-ömer baba hoşgeldin.
-hoşbulduk evladım sen bu harcın hikayesini bilir misin?
-baba başlama gözünü seveyim.
-bu binayı dikelim mi yeğen?
-bilmiyorum dayı ne yapsak
-sana soracaklar yeğen. hangi taşı koyalım diyecekler. ne tür malzeme kullanalım diyecekler. kimi mala kullanır. kimi kürek darbeleriyle yeğen.
-ben geldim dayiii...alırım o kokunu senin alırım.
-hoşgeldin ali kardeş.
-kardeş ayağı g.t ayağı dayii.
-bihter sana inşaatı gezdireyim.
-gezdir behlül üm çatal karam.
-anam nihal senin burda ne işin var. seni bekliyordum behlül
-behlül hani sen bu kız için saçlarını bile kestiremezdin. bina yapmışın ulan.
muyendislik mesleginin karizma eksikliginden kaynaklanmaktadir.. simdi efenim doktor adam dizilerde hayat kurtariyo her bolum.. efenim avukat desen birilerini ipten aliyo.. is adami zati parayi bulmus cipleri var.. mafya desen adrenalin dolu bir meslek paso kafaya sikmaca.. polise bakiyosun operasyonlar falan boyle helikopterler neyim.. ogretmen desen la hic bisey yapmasa sinifinda liseli hatunlar oluyo izletio kendini... yani bi atraksiyon var haci hepsinde.. muhendisi diziye koysan napacak ki?.. kendi kendine hesap, kitap etrafinda hatun yok bir sey yok.. zati kazanclari da dusuk cogunun.. kimsenin ilgisini cekmez.. kendi kendine isine gider gelir muhendis adam tum dizi boyunca.. yani olmaz bilader olmaz.. tutmaz o dizi... ben olsam ben de izlemem.
şimdi şöyle yani bihter'in endüstri mühendisi
olmasıyla etrafta ''prodüktivite efem'' diye dolaşması fazlasıyla itici olacaktır.
bırakalım yine kendi bildiği gibi arttırsın onun bunun verimini.
rahmetli feyzi akkaya, kendisi de bir nurdu ya! yine de nurlar içinde yatsın! çimentonun tozunu, onun kitapları eşliğinde yuttum ben.
bir gün koşuyolu'ndaki ofisinde çalışırken, paldır-küldür içeri gazeteciler girmiş. sekreter hanım kızımız peşlerinden koşmuş ama bilirsiniz, kafaya koydukları şeyi illaki yaparlar, gazetecilerden kaçılmaz.
neyse efendim! demişler ki "feyzi bey, biz sizin hayat hikayenizi kaleme almak istiyoruz. şöyle! renkli bir kişiliksiniz, böyle! takdir edilen insansınız falan-filan". üstad-ı muhterem, ileri hipermetrop yarım gözlüklerinin üzerinden gazetecileri şöyle bir süzmüş ve " kimse okumaz!" demiş. "neden ama" diyecek olmuşlar. o her zamanki dinginliği ile eliyle 'sakin...sakin...' işareti yaparak;
"bakın!" demiş "bir mühendisin yaşamı, mühendisten başka kimseyi cezb'etmez, kimseye hitap etmez. bizlerin güldüğü şeyler, halkı güldürmez. halkın güleceği şeyleri de zaten biz yapmayız, yapamayız! yetiştirilme tarzımızdandır bu, ki artık mizacımız haline gelmiş, yapımıza işlemiştir.
ciddiyet, adeta suratımıza yapışıp kalmıştır. neden mi? içinde oturduğunuz evler, kullandığınız otomobiller, uçtuğunuz uçaklar, hatta mutfakta kullandığınız mikserler bile tekniğine uygun ince hesaplarla yapılmazlarsa, insan hayatına kast eden kontrolsüz canavarlar haline gelirler. eğer! meşguliyetiniz insan hayatıyla alakalıysa bu iş ciddiyet ister. yani, o sebeple komik değilizdir pek! güldüremeyiz öyle ulu-orta herkesleri.
buna mukabil, birbirimizi çok iyi güldürürüz. yakası açılmadık küfürler edilir bizim camiada. bildiğiniz gibi değil ama örnek istemeyin vermem! çünkü 'kızım amcalara bir şarkı söyle' der gibi söylenmez küfür. küfür edince, attığın taş deliğine oturacak, başka türlü manası olmaz."
