avril lavigne'nin en sevdiğim parçasıdır. sözleri şöyledir
My Happy Ending
So much for my happy ending
Oh oh, oh oh, oh oh...
Let's talk this over
It's not like we're dead
Was it something I did?
Was it something You said?
Don't leave me hanging
In a city so dead
Held up up so high
On such a breakable thread
You were all the things I thought I knew
And I thought we could be
[Nakarat:]
You were everything, everything that I wanted
We were meant to be, supposed to be, but we lost it
And all the memories, so close to me, just fade away
All this time you were pretending
So much for my happy ending
Oh oh, oh oh, oh oh...
You've got your dumb friends
I know what they say
They tell you I'm difficult
But so are they
But they don't know me
Do they even know you?
All the things you hide from me
All the shit that you do
You were all the things I thought I knew
And I thought we could be
[Nakarat]
It's nice to know you were there
Thanks for acting like you cared
And making me feel like I was the only one
It's nice to know we had it all
Thanks for watching as I fall
And letting me know we were done
insanın ergenlik yıllarını düşünüp gülümsemesine, bazen de lanet olsun demesine sebep olan güzel şarkı. ergenlik filan geç tabi, hala arada açıp dinlediğim bir şarkı bu. en azından bizim ülkenin ergen şarkıları gibi değil, her çağa ayak uydurabiliyor.*
benim için çok ayrı yeri bu şarkında tıpki diğer avril şarkıları gibi. bi zamanlar ben de ergendim tabi, avrilin tüm parçalarını her gün aralıksız dinlerdim. işte bu şarkı da onlardan.
sabahın bu saatinde hayat telaşıyla uyanıp "lan bir bilgisayara bakayım" diye sözlüğü açınca karşıma çıkan parça. Oğlum ne zaman geçmiş lan 2004... 19 yaşındaydım. bu şarkıyı pek sevmezdim de Avril lavigne'yi o aralar severdim tatlı kız eğlenceli parçalar. 2000lerin başında yeni yeni modaydı kapuşonlu sweati montun vsnin altına giymek, altına da hafif bol ama derli toplu bir pantolon giyip güzel de bir spor ayakkabı (tercihen converse tabi) geçirince kafaya da güzel bir NY şapkası, kolda da bileklik veya sarılmış garip renklerde bandanalar vsler, basket oynarken iverson kollukları tey tey tarz olduğunu sanırdık. Tarz olmasına tarzdı be. müzik tarzı olarak böyle pop şeyleri dinlemesem de öyle giyinirdim, Avril, amy lee en iyisi tabi o zamanların gwen stefani gibi hatunların hayalini kurardık da enazından benim çevremde pek yoktu genelde tiki veya 18imize geldik neden kokoş teyze olmuyoruz tarzındaki hatunlarla doluydu. sonra ne oldu? Gwen stefani tarz değiştirdi biz adam olmaya başladık, ulan üzerimize giydiğimizden bile zevk almaz olduk, yıllar sonra satın aldığım tek bir kıyafetten zevk aldım o da geçen yıl . müzik dinlemeyi ihtiyaç değil lüks olarak gördük. güzel günlerdi be ah ulan türkiye adamı 26 yaşında yaşlandırır.
Ha bir de avril'in kendini aşmış tek şarkısı var ki (bkz: losing grip)
