özlem duyduğum eric clapton şarkısı. 1998 yılına ait. gecenin bi vakti bıkmadan, sıkılmadan dinletir kendini. neşeli melodisinin yanı sıra sözlerini hissederek dinlediğinizde babanızın gözleri gelir gözünüzün önüne, içiniz bi hoş olur.
şarkıyı dinlerken şunu düşünüyorum. sadece armonikleri bile yetiyor. eric bir yandan söyletiyor, gitar bir yandan kendiliğinden mırıldanıyor. yok böyle bir şey.
