biraz daha geriye giderseniz zeytin yağı ve tüp, daha da geriye gderseniz ekmeğin karne ile dağıtılıp tokluğun lüks olduğu yıllara ulaşırsınız. ülke yönetmek böyle birşey işte.
acı gerceği hatırlatmak istemem ama muz diye yediğimiz muz değildir, sucuk diye yediğimiz sucuk değildir. bir milyon katkı ve müdahale ile fiyatı uygun hale getirilmiş ürünlerdir. * hayatımıza sucuk benzeri ürün diye bişey girdi.
ben buna bir de muz benzeri ürün ekliyorum.
şimdi bi kilo muz 4 lira bi kilo sucuk 10 lira. ucuz gibi duruyor. lakin onlar benzeri ibaresi taşıyor.
marka adı vericem ama git bakalım 1 kg. beşler ya da apikoğlu sucuk al. kaç para. 40 lira. ucuz mu n.h ucuz.
muz, ara bulursan anamur muzu bul. kokulu en boy oranı büyük. yani kalın ve uzun olmayan muz. kaç para en az 15 lira dır. o da bulursan.
çok eski olmayan yıllardır.
hatırlıyorum 2001 krizinde kaç defa annem minibüs şoförüne veresiye için rica etmiştir.
hatta minibüs şoförleri müşterilere; "abi parayı uzatmayan daha sonra ödesin" derlerdi.
annemin undan ekmek yaptığını hatırlıyorum
babamın dedemden pazar parası aldığını.
otobüsteki amcanın "yeter" diyerek bayıldığını.
kurban bayramında komşudan gelen pirzola kokusuna çocuk ağzımla yalandığımı hatırlıyorum.
daha eskileri görmedim bilmiyorum.
ama muzun ve sucuğun lüks değil imkansız olduğu yılları çok iyi hatırlıyorum.
o yüzden kimse bana hükümet başarısız demesin.
devlet bahçeli'yi bana anlatmasın.
