baslik bir garip oldu ama karakter sinirina takilmasaydi daha hos birseyler olabilirdi.
sozlukteki muzisyen yazarlarin idol olarak benimseyip, kendisini ornek aldiklari sanatcilardir. muzisyen yazar tanimini yapacak olursak, sozlukte, herhangi bir muzik aleti calabilen yazardir bu kisi. enstrumana baslama sebebi ya da enstrumani kendisine sevdiren kisi elbette ki onu hakkiyla calan bir sanatci ya da bir tanidik olacaktir. fakat enstrumani bir yakindan gorse de hicbir muzik aleti calan insan idolsuz olamaz; en azindan tarzini ve fikrini begendigi bir sanatci olur. "benim kuzen caliyodu super ben de caliyim dedim" diyen adamlari zaten muzisyen sinifina sokmuyoruz; muzisyen yerine daha uygun bir kelime bulamadigim icin tum enstruman calanlari muzisyen olarak saydim. oyle degiller mi lan zaten? neyse.
sozlukteki davulcular grubunun bir uyesi olarak, sahsim icin davulun baslangic noktasi system of a down'un toparlak bateristi, kalbimde her zaman ayri bir yeri olan john dolmayan'dir. dagildilar gerci simdi, ama adam hala canavar gibi caliyor. 6 kick attigim gun ekranin basinda bu elemanin videosunu acip "senin gibi calabiliyorum john abi!" diye hoykurdugumu bilirim sevincten.
lars ulrich'in ayaklarina ve renkli renkli bagetlerine de hasta olmusumdur ayrica. lan ayak dediysek oyle degil. pedal kullanisina yani. kimse begenmez bu adami ama herif elinden cok ayagiyla caliyor hayvan gibi. boyle siyah siyah bagetleri davullari falan var, hep istemisimdir.
