anneannemin yuvaya gittiğim dönemde, beni her yuva çıkışı almaya geldiğinde yanındaki muzu "hadi yavrum ye de kabuğunu muzlara verelim" sözüyle, 1 buçuk yıl boyunca sırf birşeyler yedirebilmek için kandırdığı sözdü. bir keresinde bekleyip niye yemiyor demiştm de, çeke çeke uzaklaştırmıştı beni ordan. çok uzun zaman sonra anladım acı gerçekleri. muz yiyeyn kedi benim çocukluğumu çalmıştır benden.
'sıkıyorsa kabuğunu kendi soysun da yesin' diye düşündüren kedidir. haaa onu da yapıyorsa gıdısından sevilecek kedidir kendisi. bu arada insan niye kedisine muz yedirir o da ayrı bir merak konusudur benim için.
