çocukluklarında sadece yılbaşı gecesi muz yiyen yazarlardır. fakirlikten değil; ama muzu lüks olarak gören memur babalarının tercihidir bu. çok büyük eksiklik değildir açıkçası. nesillerce bir gelenek halini alır.
bu yazar sanırım ben oluyorum. bizim evin belki de en özel meyvesi muzdu öyle her canın istediğin de yedirmezlerdi bizim evde muzu adama, ya hasta olucaksın yada özel bir gün olacak belki çocukken hasta olmanın en keyifli yanı bizim evde hasta olduğunda muz yiyebiliyordun. şimdi istediğim zaman muz yiyebiliyorum muz yemek için hastalanmaya veya özel bir günü beklemeye gerek duymadan hemde ama artık muzlar eskisi kadar lezzetli gelmiyor ben gidip köşe başındaki hipermarketten alınan muzlardan tat almıyorum, sevmiyorum ki. ben hastalandığımı telefonla öğrenen ve akşam gelirken mahalle manavından aldığı muzu "benim koçum hastamı olmuş" diye getiren babanın aldığı muzları özlüyorum o yüzden muz yemeyi luks olarak görüyorum muz yemek için ya hasta olmalısın yada özel bir gün olmalı...
