Garip bir ritüel. Aynı zamanda beni en çok zorlayan ikinci meyve yeme etkinliği. (bkz: Nar yemek) çocukluktan gelen bir alışkanlık sanırım. Muzu ender gördüğümüz için görünce bi seviniyorum. Aaa muz lann. Alayım diyorum. Mesela armutta bu olmuyor. Muz ve procrastination korelasyonu var. Pozitif. Ne zaman sarı sarı muz filoları alsam hep unutmuşumdur dolapta. Bilinç rahatlayınca varlığı geri plana itiyor ve unutturuyor. Sonra kararıyor şerefsizler. Hiç de yiyemem öyle. Evde anne olacak dilip getirecek önüne oh mis. Yoksa mundar oluyorlar.
