Mutsuzum ama mutsuzken güvendeyim.
Mutluyken her an mutsuz olmanın korkusu zaten mutsuz olunca çökmüyor. En güvendiğim dağ hüzün olmuş yaşlanınca yikilmayacaginin güvenindeyim.
iç huzuru yakalayamamaktan kaynaklıdır. devamında da bunu yapsam ne olacak, buraya gitsem ne olacak, şunu yesem ne olacak gibi sorunsallar da beliriyorsa tebrikler depresyon hastasısınız. gerçi şu zaman ki durumda mutlu olmak bence daha büyük akıl hastalığıdır. nasıl mutlu olacaksın ki ameneke? her gün binlerce çocuk ölüyor, aç kalıyor, ya da yollarda oraya buraya kaçmakla ömür geçiriyorlar ve sen de tüm bunlara sadece üzülmekle, sindirmekle, rutinlerin araya girdiğinde de unutmakla görevli bir aciz insansın. mesela ben, ne mi yapıyorum? ismini bilmeyen mülteci kızın videosunu izliyorum, hayıflanıyorum üzülüyorum ağlıyorum. sms le 15 liralık bağışımı yapıyorum. sonra ertesi gün işe kalkacağım geliyor aklıma erken yatmaya çalışıyorum. uzatmadan şunu söyleyeyim; mutsuz olmak belki de şu ortamda en normal insani davranıştır.
Mutlu olmaya çalışınca daha mutsuz oluyorum.
Dolayısıyla hiç bir şey yapmak içimden gelmiyor. Beklemeden, istemeden yaşamak daha bir tercih edilesi oldu artık hayatımda. isteyince de istemeyince de temin edemiyorum mutluluğu. O yüzden bıraktım bu işleri.
"mutluyum" diyememek mutsuzluk mudur sözlük? bence evet.
çünkü neşe işte eksik olan. neşe varsa mutlusundur. +1 yani. neşen yoksa mutsuzsundur. bu da "0" ama üzerine bir de üzgünsen o zaman eksilere düşmüş olursun.
Bir sitemdir. La bi mesajı çok görüyorsunuz nolur sanki mesaj atsanız kim olduğum ne oldugumla ilgilenmeden bir konu üzerinde konussak bir birimize kitap onersek şarki onersek nolur ha noluuur.
