iç huzuru yakalayamamaktan kaynaklıdır. devamında da bunu yapsam ne olacak, buraya gitsem ne olacak, şunu yesem ne olacak gibi sorunsallar da beliriyorsa tebrikler depresyon hastasısınız. gerçi şu zaman ki durumda mutlu olmak bence daha büyük akıl hastalığıdır. nasıl mutlu olacaksın ki ameneke? her gün binlerce çocuk ölüyor, aç kalıyor, ya da yollarda oraya buraya kaçmakla ömür geçiriyorlar ve sen de tüm bunlara sadece üzülmekle, sindirmekle, rutinlerin araya girdiğinde de unutmakla görevli bir aciz insansın. mesela ben, ne mi yapıyorum? ismini bilmeyen mülteci kızın videosunu izliyorum, hayıflanıyorum üzülüyorum ağlıyorum. sms le 15 liralık bağışımı yapıyorum. sonra ertesi gün işe kalkacağım geliyor aklıma erken yatmaya çalışıyorum. uzatmadan şunu söyleyeyim; mutsuz olmak belki de şu ortamda en normal insani davranıştır.
Mutsuzum ama mutsuzken güvendeyim.
Mutluyken her an mutsuz olmanın korkusu zaten mutsuz olunca çökmüyor. En güvendiğim dağ hüzün olmuş yaşlanınca yikilmayacaginin güvenindeyim.
kimileri sarki diye zirvalari kakalar,
bunu duysa buyuk sairler, yerlerinden ziplar.
birileri hep bulur adi mallarini satacak pazar,
bunlari gordukce sair yanim azar.
mutluyum da, de ki, mutsuzum kuzum.
maksat kafiye uysun.
gururumu birakmam, sen da'lari ayirmayi ogren de gel.
don don de ruhun temizlensin evvela,
o zaman da dersen ki birak gururu yere,
bi cakarim serilirsin zemine.
herkes hayatini roman saniyor,
yaz diyorsun hadi, iki satirlik sacma ile geliyor.
ne savasacam, sevisirim uc gunluk dunyada,
onun gibi, bunun gibi mutsuz olacagima.
onun gibi, bunun gibi olamiyoruz,
onun gibi, bunun gibi zirvalamadan,
mutluluk ektik bahceye, cikacak yarin geceye.
lay, lay, lom,
lay, lay, lom.
