ne katabilir ki, mutsuzsan mutsuzsun işte , daha olumsuz ötesi var mı. mutlu olunduğunda , mutluluğun kıymetini bilmek diyeceğim ama; yok diyemiyorum. çünkü, insan hemen unutuyor , geçmişi düşünmekle zaman kaybetmek istemiyor belki de.
pişmanlıklardır. mutsuz insanlar uzak durulması gereken kişilerdir. bulaşıcıdır.
bardağın boş tarafıyla yetinirler. geçmişlerinin esirliğinde ders çıkarılması gereken sorunlara takılıp hayatı kaçırırlar. oysa yaşayarak görse daha mutlu olacaktır.
ve yaşam ders aldığı notlara değil verebildiği kadarıyla huzuru gösterecektir.
daha fazla mutsuzluktur. ders çıkarır insan derler, daha fazla deneyim kazanır insan derler, daha bir farkında olur insan derler. yalandır. belki doğrudur. ama kimin sikine yarar ki... mutsuz olduktan, mutsuzluğun daha fazla mutsuzluk yüklediği beden olduktan sonra, farkında olsan ne yarar, bir aptal olsan neye yarar, ders çıkarsan neye yarar çıkarmasan, zaman geri göndürülebilir mi? zaten aynı koşullarda farklı zamanlar aynı hatayı yapan insan moron değil midir?
gerçekten mutsuz olan biri bilir ki, daha fazla mutsuzluktan kendine ders çıkarmaktansa, farkındalık olgusunu böyle edinmektense, mutlu olup aptalı oynamayı tercih etmek ister. bu tesellilerden çok daha iyi hissettirir zira bunlar insana kendisini.
