çevremde mutsuzluktan dem vuran insanların, sürekli olumsuza odaklandıklarını farkediyorum, daimi bir şikayetle sürekli dertlerinden bahsediyorlar, üstelik çözüm adına tek adım atmadan. diğer etkenler değişse de hepsinde ortak olan neden bu, kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil kaldı ki böyle bir yaşam da evrenin yaratılış gayesine ters düşerdi, mühim olan çözüm odaklı yaşayıp, olumsuzlukları kalıcı mutsuzluklara dönüştürmeden, hayatı kendine yaşanabilir kılabilmek bana göre, çünkü başkaları size ancak anlık mutluluklar sağlayabilir, hayata bakış açınızı değiştirmeden mutlu bir insan olamazsınız.
yanlış insanlara karşı bana göre en doğru, en samimi, en saf duyguları beslemek. sebepsizce mutlu olacağını düşünmek. yapılan bütün şerefsizlikleri unutarak hem de. bu gece bir kez daha insanların artık tam anlamıyla hissederek mutlu olmayacaklarını anladım. buradan sana teşekkürlerimi sunuyorum adam, beni inanmışlıklarımdan korudun. uykumdan uyandırdın. bu denli gerçekliğimin etrafındaki herkesin, her şeyin sahteliğini soktun gözüme. özet mi? sen de yalansın.
birçok nedeni vardır bunlardan biri de hadi gelin itiraf edin ki hepimizde bir dönem olmuş bir şeydir kesin , sevmediğiniz birinin mutlu olmasını görmek sizi ister istemez mutsuzluğa sevk eder.
kişinin kendisidir. mutlu yada mutsuz olmak sizin elinizde. biliyorum zor bir şey ama ne derler bilirsiniz;
(bkz: azimle sıçan duvarı delermiş)
mutluluğu her zaman kendinizde arayın başka şeylerde değil *
