final zamanıdır o kesin. etkisi uzun sürer. ama alışkanlık haline gelmemeli. ne de olsa alışmış kudurmuştan beterdir. çok geçmeden çıkılmalı ordan bir yol bir meşgale bulup.
orada fazla oyalanmamayı gerektirir. sonra mutsuzluk alışkanlığınız olabilir. zira mutsuzluk kolaydır, emek istemez. oysa mutlu olmak için çabalamanız gerekir.
dibi yoktur mutsuzluğun.. ve bunu anlamak için ömründen eksilir insanın ama var oluşundan dolayı mutlu olmayı öğrenir sonunda.. nelerden dolayı mutlu nelerden dolayı mutsuz olduğunu daha rahat kavrar.. (bkz: her inişin bir çıkışı vardır)
etrafınızda sizi mutlu edecek hiç bir şeyin kalmadığını fark etmeniz, gitmek isteyip mutluluğu uzaklarda aramanız, bi de üstüne kimseye mutsuz olduğunuzu çaktırmamaya çalışmanız...
sahte gülücükler atıyorum etrafıma içim kan ağlarken. *
