duygularının farkına varıp onları benimseyen insanların yapacağı iştir. kolay değildir ama hayata geniş açıdan bakıldığında, mutsuzluk da bir duygudur ve farkına varıldığında üzerine odaklanıp onu dolu dolu yaşamak çok şey katar insana: yaşadığını farketmek gibi.
bir de kendisi zevk aldığı gibi sizinde böyle olmanızı beklerler.
x: günaydın herkese! (gülümseyen surat)
y: günaydın da sen niye bu kadar mutlusun?
x: bilmem. sebebi yok. (32 diş smile)
y:sanki 3 dersten büte kalmamış gibisin.
x: sağol ya. tam da unutuyor gibi olmuştum. iyi oldu bu.
Mutluluğu sevdiğim kadar mutsuzluğu da seviyorum tabi ki. Hatta fazla mutluluğu kaldırmıyor bünye. Arada kendime mutsuz olmak için sebepler yaratıyorum. Mutsuzluk, hüzün, acı güzel şeyler aslında. insana ilham veriyor. Mutluyken resim yapan, şiir yazan, şarkı yazan çok az insan vardır herhalde.
her insanın genel ihtiyaçları vardır. hepimiz biliriz bunları. olmazsa olmazı su içmek, nefes almak falandır. fakat bir de farkında olmadığımız ihtiyaçlarımız vardır. ağlamak bir ihtiyaçtır mesela. bilimsel ispatı da yapılmıştır bunun: "ağlamak kalp kaslarını gevşetir, ömrün uzamasını sağlar". e tabii ki ömrümüz uzasın diye ağlamayız fakat buna ihtiyaç duyduğumuz anlar vardır. ve mutsuz olduğumuz anların sıklaşmasıyla sabır bardağımızın taşması bize gözyaşlarıyla misafirlik eder. çok güzeldir, biliriz. başka bir duygudur mutsuzluk anında fonda çalan müzikle birlikte sert bir şekilde çekilen ciğerlerin en dibinde hissedilen sigara. mutsuzluk da gereklidir, mutlu olmanın değerini öğretir. ve güzeldir, insan kendine yetebilmeyi de öğrenir.
