geçici bir yalnız kalma düşüncesinin ürünüdür.. nasıl insan bir süre yalnız kalmak istiyorsa bu da yalnızlıkla birlikte bonus olarak verilir.. tabii hem yalnızlık hem de mutsuzluk bir süre sonra sizi terk eder..
mutlu olamayan insanın, mutsuzluklarından mutlu olma çabasıdır. güçlü görünmek isteyendir.
çok sevdiğim bir arkadaşımı gırtlak kanserinden kaybettiğimde öncelerde çok üzülmüştüm. sonralarında düşündüm de ,24 saat bir sürü ilaç içiyordu ölümü an meselesiydi. o korku ve o iğrenç haplarla yaşayacağına kurtuldu diye düşündüm ve mezarının başında gülümsedim. hoşçakal güzin diye bir film izlemiştim. o son sahnede ki cümle o anı hatırlatmıştı bana. bir mezarın başında kaç defa gülümsediniz? cevabınız hiçse bu son hiçte kötü bir son değil demek ki.
mutsuzluğun bağımlılık yapışıdır bünyede. artarda güzel gelişmeler yaşanır ve tıpkı bir uyuşturucu gibi mutsuzluğu özlersiniz. zaten mutluluğunuz da daha fazla uzun sürmez. ilk anda mutsuzluğunuzla hasret giderir, sonra gelmeyen mutluluğu beklersiniz dört gözle.
işte böyle bir çıkmazdadır insan...
yazar notu: ne entry girdim be diye seviniyorum da şu b harfi 3 kere yanlış yazılır mı arkadaş?!?!
(bkz: klavyenin sapıttığı anlar)
