Çoğu zaman mutsuz hisseden ve bunu söyleyen biriyim. Ama karşı taraf sormadan değil. Çok gülerim çok eğlenirim duygularımı çok yoğun yaşarım.
Hatta belki de istediğim bölümü gereksiz yüksek tepkilerim yüzünden bile kazanamıyor olabilirim.
Şöyledir mutsuz insanın hayatı ;
Güler, kahkaha atar, heyecanlanır hatta heyecanlanıp saçmalar, üzülür, utanır, sevinir , ağlar, kötü hisseder, iyi hisseder ama hep mutsuzdur. Sürekli mutsuzdur.
Bazen haz veren sey. birini ozlemek onunla ilgili guzel seylerin asla geri gelmeyecegini bilmek cok aci cektirse de hoslaniyorsun. Hissizlikten iyi olabiliyor mutluluktan daha gercek ayni zamanda.
Açıklıyorum toplanın;
Şimdi mutluluk dediğimiz kavram sıfırdan başlar. Bir olay bir durum bizi 5 birim mutlu etti diyelim, o an mutluyuz deriz. Çünkü +5 i görmüş oluruz. Bu durum bir kaç gün daha devam ederse +5 bizim için sıradan olur ve mutluyuz yerine normaliz demeye başlarız. Artık bizim için mutluluk +5 ten daha fazlasıdır. Diyelim ki bizim normal citamız +25 oldu. Bir sonraki gün +20 mutlu olsak bu sefer mutsuzuz diyoruz. Neden, çünkü normalin altında. Aslında her zaman ustteyiz her sadece elimizdekinin farkında değiliz.
Su an mutsuz da değilim,mutlu da. Biraz yarım kalmış gibiyim. Çünkü asla bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Pişmanım. Biraz parçalandım belki de. Ama yarına bir şeyim kalmayacak.
