çok mutluyken bile çökebilir insanın üstüne. kendinizi oldukça mutlu hissettiğiniz bir anda çok sevdiğiniz, önem verdiğiniz, kaybettiğiniz birini, bir şeyi ne kadar özlediğinizi farkedersiniz. hayır, şu an düşünmek istemiyorum deseniz de olmaz. insanı alır sürükler. canınız acır, mutsuzsunuzdur artık..
renk karmaşasından kurtulup gerçek renklerin farkına varıldığı anlarda ortaya çıkan histir.
zaman içerisinde ne kadar hoş vakit geçirilmiş olsada derinlerde bir yerde varlığını koruyan bir duygudur. kolay kolay silinmez, belkide hiç silinmeyendir. sebepleri farklı ama sonucu genelde aynı olan duygudur. tüm yolları üzüntüye çıkar.
(bkz: hüzün)
ayrıca feridun düzağaç şarkıları dinlerken daha da bir hissedilendir.
mutsuzluk veren küçük şeyler yer öldürür bitirir insanı. çorabın yerdeki bütün suyu çekmesi,şeytan tırnağı,telefonun içine giren tozlar,sıçarken tuvalet kağıdının bitmiş olduğunu görmek diye gider.
umut sarıkaya'nın mutsuzluk tanımları ötesinde mutsuzluk tanımları yoktur.
kalemi açarken kalemtraşın içinde ucunun kırılması ve orda kalması.
dersin saatinin üzerinden 15dakika geçip dersin düştüğünü sanmaktayken hocanın merdivenlerde belirmesi.
mutsuzluk böyle basit şeylerde gizlidir.
keyif veren ve insanı rahatlatan her şeyden bile bile kaçmak, korkmakdır. bir hastanın tedaviyi reddetmesidir. fakat kişi uysal olursa, zamanla gerçekleri görmeye başlayacak ve depresyon hallerinden çıkacaktır.
--mutsuzluk spoileri--
1.tembellik yapmayın. (sürekli uyuyup güneş ışığından mahrum kalmayın)
2.tv ve internet başında çok fazla vakit geçirmeyin.
3.kendinizi üstün görmeyin.mütevazi olun. (insanları kırmamaya çalışın)
4.sosyalleşmeye çalışın.
5.bişreylerle ilgilenmeye başlayın. sürekli öğrenin.
6.bir meditasyon türü işine girin; namaz, yoga gibi. yada sabah gün doğarken, eğer mümkünse sahile gidip kuşları falan izleyin. bulunduğunuz semtden biraz uzaklaşıp -biraz- farklı yerler görün.
--mutsuzluk spoileri--
en önemlisi de kendim, her davranışımda suçlu bulmamdır, daha kötüsü, değişen yasaların bir sonucuymuş gibi suçsuzken bile kendimde bir suç aramamdır. *
ifadesi zor olan bir duygudur ki neyin var sorusunu askıda bırakır. bazen öyle saçma şeyler yapılır ki bunu yapan kendiniz mi yoksa siz gibi görünen birimi olduğunu anlamazsınız. biraz hüzün biraz gözyaşı biraz da katıksız çaresizlik katar insana ya da her neyse. boktan bir şey ya sebepsiz olma ihtimali de yüksek olup kendime küfür etmeme sebep olandır. tam bir çıkmazdır mutsuzluk.
uzaklara bakmak ve yitirdiklerimizi çaresizlik ekseninde düşünmektir... sesini duymak istediğimizin şimdi yok olduğunun farkına varmaktır... hatırlamaktır. Bir dost tarafından yüreğinin ihanet yağmuruyla ıslanmasıdır. mutsuzluk karanlıkta kaybolmaktır. zamanla hayaller gerçekleşmedikçe yeni hayaller kurmanın anlamsızlığı kendisini farkettirir.. ışık sönmeye, peşindeki yorulmaya devam eder.. yorgunluk kendisini öyle bir hissettirir ki gözler kapanır.. yeniden açıldığında sadece karanlık vardır.. karanlığın içindeki tek ışık, eskiden size karanlıklarda yol göstermeye, elinizi tutmaya söz veren ışık yoktur.... tüm ışıltısına, tüm güzelliklerine rağmen, şimdi ya da yarın tüm güzel şeyleri elimizden alır hayat.. hayat acıdır.. hayat acıtır...
Freud a göre insan zihninin kendini korumak amacıyla sıklıkla hatırlattığı/izin verdiği duygu.Teoride bir insanın %100 mutluluk yaşaması(0 stres) nın direk ölüme yol açacağı bu yüzden zihnimizin hayatı devam ettirmek amacıyla kabul ettiği stres,acı veya hüzün durumu.
