Yalnızlık ve özlemdir.
Bu konuda aklın yolunu bilmemde aşkın yolu birdir herhalde.Çünkü sorgusuz,sualsiz,öncesiz,sonrasız ve soluksuz sevdiğin o kadar yokken hayatında ansızın kokusu gelir hatrına.o zamanda yalnızlık ve özlemle cebelleşirsin.
Koku çok zalim be sözlük. Tam da dindiriyorsun-az da olsa-
özlemini,aklın bir süre bir şeylerle meşgulken.ummadığın bir zamanda hatrına gelir ve midene tekme yemiş gibi sersemletir seni.o anda nefes bile alamazsın.yalnız kalabileceğin bir yere gidip geçmesini beklersin fakat geçmez.ona koşup ölüyorum lan sensiz demek istersin.ama onu da diyemezsin, diyemediğin için de gelip buraya yazarsın.sırf ona dair bir şeyler dökülsün diye.ama bu da beni kahrediyor...
onunla yaptığınız şeyleri tek yaparken, gittiğiniz yerlerde tek dolaşırken, kokusunu ansızın aldığında kaburgalarının ciğerlerini sıkıştıra sıkıştıra, ezercesine kanattığı o anlarda hissettiğin şeyin ta kendisidir mutsuzluk veren büyük şey. Başkaları da vardır elbet lakin şu ana kadar en büyük mutsuzluğu bu verdi.
Sevmediğin ama mecbur olduğun için gitmek zorunda kaldığın bir "iş" büyük mutsuzluk verir. Zamanında kısa bir süre de olsa bunu yaşadım ve gerçekten korkunç.
