insani sorunlarla ilgileniyorum. Fakat çoğu insan yaşamak için yaşıyor. Herkes sorunların farkında fakat çözmek için çaba sarfetmiyorlar. Mutsuzluk sebeplerimden biri bu açıkcası.
mutluluk bir sonuç değil bir yoldur. bunun dışında mutluluğa misyon biçmek, kişinin hayatıyla ilgili kaygılarına odaklanamamasından ileri gelir. buda eşittir mutsuzluktur.
sakal traşı olurken adem elmasının olduğu yeri yeterince şişirilmediğinden jiletin değdiği an oranın oluk oluk kanamasıdır. hem durmuyo hem de acıyor orası.
demir eksikliği ve kansızlık. soğuk havalarda üşümek, sıcak havalarda terlemektir. gereksiz yere nefes aldığını düşünmektir. en önemlisi de, hem ottur hem boktur!
doğup büyüdüğün topraklardan hiç bir neden yokken koparlıp hiç tanımadığın, sevmediğin ve belki de hiç sevemeyeceğin, nefes alamadığın bir şehirde yaşamak zorunda bırakılmak...ve özlemek..geride bırakılan her şeyi özlemek... işte budur en büyük mutsuzluk sebebi: sevdiklerini, sevmediklerini, anılarını ve alışkanlıklarını; kısacası tüm yaşantını geride bırakıp belirsiz bir geleceğe doğru yol almak...
