mutsuz olan insanların düşündüğü şey: "neden mutlu olayım ki?" oluyor genelde, kendimden biliyorum.
peki ulu'nun güzel insanları; sizce neden mutlu olalım?
çalışanlar kendi sevdiği işte değil, mutsuz. insanların sevgisi gerçek değil, ilişkilere ayrılmak için giriliyor adeta; mutsuz olmak, mutsuzluğu takmak, bu sebeple içmeye gitmek için ayrılan çok kişi tanıyorum.
okuyan insanlarımız mezun olunca ne olacak, işsiz sürüsüne mi katılacağım, yoksa beyinsizin birinden emir almayı mı bekleyeceğim diye düşünüyor.
bazısı komple ülkeden, yönetimden, kısıtlardan mutsuz, kurtulacağım lan bu ülkeden diyor.
hiçbir değer yok, hiçbir umut yok insanlarda, bu yüzden mutsuzluğun olması çok normal, hatta güzel bir şey; bir yerlerde insanlığımızın hala devam ettiğini gösteriyor.
sartre'ın da dediği gibi, "sevmiyorum kendimi; ne anlamı var ki... ".
ihtiyaç duyuyorsan mutlu olmaya, yollarını ararsın, denersin. ihtiyaç duyuyorsan mutsuz olmaya, yollarını ararsın, denersin. ihtiyaç duymak en önemli nokta burada. ihtiyacın yoksa kimse seni mutlu olmaya zorlayamaz. ama mutsuz edebilir, o ayrı.
