herhangi bir acı ölümsüzleştirmek istenmiyorsa eğer hemen hemen her fotoğrafta mutludur insanlar.. her fotoğrafta birileri ile kolkoladır.. ne yalnızlık vardır o birkaç saniye de ne de hüzün, mutsuzluk. büyük bir yalan halidir.. büyük bir kandırmaca.. bir oyun sanırım "kim daha mutlu" oyunu. hadi hepimiz bir kez daha oynayalım.
gülümseyin çekiyorum!
bana gülümseme ver!
flaş!
bana mutluluk ver!
flaş!
peki ya gerçekler? kaç kare de kandırabiliriz insanları/kendimizi? kaç kare daha gülümseyerek bakabiliriz merceklere? kaç kişi ile soğuk dokunuşlar içerisinde sıcak bakışlar atabiliriz? kaç gün mutluluk oyununu sergileyebiliriz ki?
oldurun efendim olması gerekeni. mutsuzsanız gülümsemeyin gerçeği oynayın sahtelik kumpanyasında maskesiz gezin lan! acıtan gerçekleri vurun merceklere ki bir daha sizinle kolkola girmesinler. bir daha sizden gülümseme beklemesinler.
ve siz gerçekten gülmediğiniz zamanlarda uzak durun merceklerden.. makinalardan.
mutsuzluğunuza çare aramıyorsanız eğer çektirmeyin fotoğraf.
bana gerçek bir gülümseyiş ver!
flaş!
bana mutluluk ver!
flaş.
ziya osman saba, mesut insanlar fotoğrafhanesi adlı eserinde aynı konuya değinmiştir.
--spoiler--
bütün duvarları fotoğraflarla kaplı holde bekliyorum. bütün fotoğraflardaki insanlar tebessüm ediyorlar. işte, yeni rütbesinin verdiği gurur ve emniyetle istikbaline gülümseyen genç subay. büyük bir lastik topu dünyanın en büyük hazinesi imişçesine sıkı sıkı tutmuş, yanaklarından sıhhat fışkıran gürbüz çocuk. bir fakültenin mezunlar hatırası: hocalar memnunluk ve iftihar içinde, yeni mezunlarda hocalarının etrafında, sırtlarından bir yükü atmış, uzun bir yolu bitirip bir ağaç altında oturmuş insanların saadeti ile gülüyor, hep gülüyorlar...
burada her şey, herkes birbirine gülümsüyor. hiçbir ihtiyar, hiçbir çirkin, hiçbir düşünceli insan resmi yok. adeta bu fotoğrafhaneye sevinçsiz hiçbir insan ayak atmamış. yahut fotoğrafçı, bir muvaffakiyet sırrı olarak, makinesinin karşısında candan gülümseyemeyecek müşterisinin fotoğrafını çekmemiş...
--spoiler--
mutsuzluğun ve yalnızlığın resmedilmesinin istenmemesidir.
belki sahte bir gülücük yerleşecektir dudaklara flash patlayacağı anda ancak gerek yoktur kandırmalara!
insanlar, mutlu anılar biriktirmeli fotoğraflarda ki; geri dönüp baktığında güç alabilsin mazide kalanlardan çünkü medet umacağı zamanlar olacaktır belki gelecekte, geçmişindeki bu bir kaç fotoğraftan...
