hayatın zorluklarının bir getirisidir mutsuz uyanmak.
gönül ister ki, ben de yüzümde güller açan bir şekilde uyanayım. ama yok arkadaş; on sekiz saat uyumuş da olsam, gün içinde yarım saat kestirivermiş de olsam mutsuz uyanıyorum ben. bir bir derdimde hiçbir azalma olmadan uyandığım o gün için, mutlu uyanmak gibi bir lüksüm olamıyor benim.
dertler hiç azalmayacağına ve farkındalıklar da sona ermeyeceğine göre, alışmak lazım.
Gecenin bır yarısı uyanmak ve o an aklından geçenleri tıvıttıra dökmek bugün oldugu gıbı
"#Kader miydi bu yaşattıkların yoksa keyfi mi? Sahi ne kadar dı zerre kadar bır tebessümün ? Almaya yetmedimi yüreğim ?
02:37 24 Mayıs Cmt" .
Artık stabil bır durum .
gece atilan mesaja cevap gelmemistir, belki isi vardir diye dusunursunuz sabah gunaydin deme olasiligi ile zoraki mutlu uyumaya calisirsiniz. ancak sabah uyandiginizda da hic bir sey gormezsiniz ve mutsuz bir yuz ifadesi ile kalkarsiniz yataktan.
adam olun lan biraz!
