süreklisi veya anlığı değil, bildiğin mutsuz olmak; dışarıda duyduğunuz konuşmalar, hele gülüşmeler kahkahalar işkence gibi hissedilir düşünülür. hani nasıl diyeyim, sanki seni bir yere kapatmışlarda, ama sadece duyu organınla öylesine duyuyorsun hissizce işte. bunlar ne diyor ya der şeklinde. kendi içinde kayboluyorsun.
Mutluluğa ulaşmak insanlar için bir amaçtır.
Mutsuzluğun verdiği huzursuzluk ve acıdan kurtulmak isteyen insan bu amacı edinir ve amacına ulaşmak çeşitli yollar deneyerek hayatını sürdürür.
Yani mutsuzluk hissi aslında insana yaşamak için bir sebep vermek üzere artık düzeni yaratan her neyse onun tarafından yapılan bir oyun.
şimdi öncelikle hastalık ve kişisel özellik ayırt edilmeli.
melankoli bir kişisel özelliktir. kişinin günlük aktivitelerini engellemez. yani bu kişi okula gider, derslerini dinler, işine gider, kendisine verilen görevleri yapar. ve kendisi de bu durumdan şikayetçi değildir. en azından hastalık boyutunda.
depresyon ise bir hastalıktır ve tıpkı grip gibi, kanser gibi kişinin günlük işlerini yapmasına engel olur. bu noktada hastalık konumuna gelmiştir ve tedavi edilmelidir.
yine de eğer malankolik bir kişiliğe sahipseniz ve bu sizi engellemese de eğer siz bu durumdan şikayetçi iseniz bir doktora gidip hafif bir ilaç alarak çok daha iyi konuma gelebilirsiniz.
antidepresanlar uyuşturucu değildir arkadaşlar. hasta değilken kullanmanız tabi ki tavsiye edilmez, antibiyotiği de hasta iken kullanmanız size zarar verecektir ancak sıkıntınız varsa çekinmeyin. bağımlılık unsuru sadece ilacın dozunu artırırken ve keserken aşama aşama kesilmesini gerektirir. yani ömür boyu kullanmanıza da gerek yok.
endekslenilen bir durum olması, ben mutsuzluk için yaratıldım, mutsuz olmayan insan mı olur, ben mutsuzluğu yaşamak için dünyaya getirildim gibi, saçma sapan düşünceler girdabından çıkılması gereken duygu bütünlüğü. bunun adına depresyonda derler. ama bu düşünce, depresyonluğu bile sollar. herkese uzak olsun. hazır şurada taze bir yıla girmişiz.
Mutsuz olmak bir seçimdir çünkü mutluluk bizim iç dünyamızda olur biter dışarda olan maddi olana ne kadar bağımlı ve bağlı isek iç dünyamız o kadar zayıf olur ve mutsuzluk da kaçınılmazdır derdi Schopenhauer.
Mutsuzluk, insanın kendini umutsuz, karamsar, üzgün, çevresindekilere karşı ilgisiz ve huzursuz hissetme halidir. insanların genelde her günü aynı olmaz. Bazen çok mutlu, bazen çok mutsuz, bazen çok heyecanlı gibi duygularda hissedebilir kendini. Sebep bu olabilirken mutsuzluk psikolojik nedenlerden de olabilir. Bu durum küçük şeylerin birikerek insanı içinden çıkılmaz durumlara sürüklemesiyle oluşabilir. insanoğlu duygusaldır. Bu duygusallık bazen bu durumlarla başa çıkmasını engelleyebilir. Sonucunda ise çözümü zor problemler oluşabilir.
