belki bazı insanlar için kolay ama çoğu insan için zor olan eylemdir.
kendimize bir soralım. mutlu muyuz? arada bir bu soruyu sormak iyi oluyor. insan yaşadıklarını gözden geçiriyor. en son üzüldüğü olayı, en son sevindiği olayı, son gülümseyişinin nedenini hatırlıyor. çoğumuz bu soruya "hayır" diyoruz. beş harften oluşan bu hayır kelimesi aslında içinde çok şeyi gizliyor. duyguları, geçmiştekileri vs.
sabah uyanıyoruz ve yeni bir gün daha başlıyor. bazılarımız hiç uyumuyoruz. geceleri seviyoruz. gecenin sessizliğini, sakinliğini seviyoruz. gecelerin önemi büyüktür. insanın kendini sorgulaması için bir fırsattır. sabah, öğle, akşam... insan geceleri bu üçünde insanlara olan etkilerini ve insanların kendisine karşı olan etkilerini düşünebilir. en sonunda kendine sorar: "mutlu muyum?" ve cevabını da verir.
çoğumuz yalancı mutluluklarla yaşıyoruz. peki hayatta gerçek olan nadir şeylerden biri de hüzün müdür? gerçek mutluluklar da var mıdır? varsa nedir?
bir de huzur var. insan huzurun yalancısını pek yaşayamıyor. demek ki nadir gerçeklerden biri de huzurdur. huzurlu bir insan mutlu da olabilir. demek ki huzurdan gelen mutluluk da gerçektir.
mutluyum diyebilmeyi herkes ister. ve herkes bu cümlesinde yalan söylememeyi de ister. bir insan kendi yalanlarını fark eder. "mutluyum" kelimesinin yalan olması da bir insanı üzer. insanın hüzünleri çoğu zaman mutluluklarından daha ağır basar. işte bu yüzden "mutluyum" diyebilmek zordur...
Hadi zor değil. Olanlara inat ayaktasın. Sen 'varsın'. Tek başınasın. Hep öyle olacak. Diğerleri hep onlara biçtiğin rollerde olacaklar. Hadi zor değil. ikna et kendini. Kolay. Hangi zorluğu yenmedin ki.
aslında mutsuz olmam gerekiyor ama takmıyorum. sikmişim hayatı değip devam ediyorum yoluma. zaten üzülünce insan hatalarından ders çıkarıyor yalanına da pek inanıyor değilim.
