bir şey "çünkü" ile verildiğinde, o şeyin cümleyi kuran kişide bulunup bulunmadığını her zaman merak etmişimdir. Bunu söyleyen kişi acaba gerçekten de mutlu mu? anlattığı veya hissettirmeye çalıştığı şey gerçekten kalıcı* bir durumu mu ifade ediyor?
"Çünkü"nün varlığı değişkenlere bağlıdır. Duygularını veyahut düşüncelerini değişen şeylere bağladığında, o şeyin kendisi de birgün değişime uğrar ve o duyguyu uzun bir süre hissedemez duruma gelebilirsin. bunun neresi mutluluk? Mutluyum çünkü... "Çünkü"ler, kendimizi kandırmadan önce söylenen garip, zavallı sözcükler sadece.
Mutluyum çünkü... ayak serçe parmağımı sehpanın kenarına çarpmadım. Yarın çarptığımda mutsuz olacağım. Ne kadar da kalıcı bir yöntemmiş mutluluğu sahip olduğun nesne, kişi veya durumlar üzerinden düşünmek.
Ben kendimizi kandırmaya çalışmamızı da anlıyorum, bizi böyle basit düşünerek mutlu olmaya iten sistemi de. Bizde değil ya suç. Cidden.
