mutluluktan bir türlü nasibini alamamış. kısa vadede bile doğru düzgün mutlu olma kavramını tadıyla yaşayamamış, uzun vadeli bir mutluluğa ise hayal gözüyle bakan; bu yüzdendir ki elindeki mutluluk ile yaşamaya çalışan kişinin : 'ben niye mutlu olamıyorum ulan, yeter!' diyerek akli dengesini fazlasıyla yitirip, elinde arta kalan son mutluluğunu* sikerek çoğaltmaya kalkmasıdır. belki elinde ki bu mutluluktan da olacakdır. belki bu biyolojik olarak da mümkün değildir. ama son mutluluğunu mundar etme riskini göze almamak gibi lüksü kalmamıştır. zira daha kötüsü yoktur bunun.
ve hala merak ederim zahiri dostlar mutluluğu siksem çoğalır mı ki?
ortada paylaşılcak derecede mutluluğun olmamasıyla ya da paylaşmaya değer kişilerin olmaması sonucu gene mundar olur o mutluluk. hatta üstüne bir de sinirlenilip, gerilir : 'ben bu*nunla mı paylaştım, allah belamı verecek' olunur.
bir türlü mutlu olamamış, mutluluğu kendisine verilmemiş insanın, bir öfke ve isyan haliyle kalkıp mutluluğa tecavüz etmesiyle sonuçlanacak durum. bu durumda çoğalacak tek şey yine mutsuzluk olacaktır...
(bkz: parayi siksem cogalir mi)
edit: evet çok alakasız bir bkz gibi duruyor ama bu başlık ilk açıldığında "mutlulugu siksem cogalır mı" şeklindeydi, ben de o başlığa yazmıştım. ayrıca böyle benim haberim olmadan entrymin bir başlıktan başka bir başlığa geçmesi hiç hoş değil. neyse bu seferlik bir şey demiyorum.
