Mutluluk mutlu olasını bilen her insanın hakkıdır. Kurt Copain ve Janis Joplin örneklerini ele alacak olursak birçok insanın hayal dahi edemeyeceği hayatı bir çırpıda elde edebiliyorlardı. Bir şey eksikti ama mücadele. Amaçları kalmamıştı çünkü her şeyleri vardı. Ama mutluluk yoktu. Senin ay sonunu zor getirirken kenara attığın üç beş kuruşla alabildiğin bir ayakkabının verdiği mutluluk onlarda yoktu. Kısacası mutluluk amaç ve mücadele gerektirir belli bir sınıfta olmayı değil.
şimdi, hem fakir, hem sıradan, hem çirkin bir adam ne diye mutluluğun peşinden koşar anlamıyorum. arkadaşım; bin yıldır feylesoflar senin için kafa patlatmış ve demişki kaderini sev. sev kaderini lan, sen mutlu olmayı hak etmiyorsun. nedir bu nafile çaban?
