Hiç unutmam bir keresinde yeğenimi parka götürmüştüm. okuldan hoşlandığım kız aradı açtım telefonu durumu anlattım yakın olduğunu söyledi. yanıma geldi yeğenimle vakit geçirdi, nasıl da eline yakışıyordu bebek bir bilseniz. bankta oturan teyzeler eşlik etti bizlere ''Allah analı babalı büyütsün'' dediler. o an kısa süreli de olsa mutlu olmuştum. bozmadım teyzeyi o da bozmadı teşekkür edip yolumuza devam ettik. o ayrı yola ben ayrı yola...
Mutluluğumu paylaşmak istediğim tek bir kişi var şu an. Ve mutluluğumu kendisiyle artık asla paylaşamayacağım. Bir anlık öfkeyle aldığım bir ayrılık kararı ama pişman değilim sonuçta er ya da geç bu olacaktı belki de en doğru zamanda old zira bir karşı duruş görmedim. Bitsin demekle biten şey aşk değildir "aşk hiç biter mi" bitmez. Görüldüğü üzre aşk bitti ve demek ki aslında hiç yoktu. Üzücü. Yani mutluluğu paylaşamamak diye bir şey var üzen ve onun çaresi yok. istediğin kişi ile paylaşmadıktan sonra paylaşmanın ne önemi var?
