mutluluk anın dışında yaşar herdaim ya gelecek ya geçmişe mühürlü. bir zamanlar mutlu olduğunu sadece mutsuzken fark eder insan. tabi bu durumda bir soru açığa çıkar. acaba şuan eskisinden daha mutsuz olduğu için mi geçmişini mutlu diye anmaktadır?? acaba değişen tek şey mutsuzluk katsayısı mı? mümkün...
gelecekte mutlu olacağını düşünmek ise kadere başkaldırı, bir isyan. mutluluğun asfaltlarında yol aldığını düşünürsün de sonunda hayal kırıklığı olan çıkmaz bir sokak değil midir hayat? bunu hiç düşünür müsün? sanmam.
bir şeyin sonu varsa orada mutluluk aranabilir mi sence? bir şeyin hem sonunun olması hem mutlu bitmesi ironik değil mi??? düşün, hayat bir film değil ki. ilişkilerin sonunda ayrılık, insanın sonunda ölüm, dünyanın sonunda kıyamet, hayatın sonunda boşunalık var.
söyle; bilimin en temel yolu tümevarımdır değil mi?? yani bilim daha önce bir çok kez denen - gözlenen şeyin aynı sonuca çıkacağı varsayarak yapılmaz mı? bu durumda açıkla bana her ilişkine başlarken neden ''bu sefer farklı abi'' diyorsun. hiç bilimsel değilsin. zaman eşittiridir hayatın, farklı olmadıklarını idrak etmeni saplayacaktır merak etme.
şu sıralar fark ediyorum ki, eş yarım elmalar için geçerli olan bir kavram, bizim için değil.
bu dünyaya mutlu olmaya gelmediğimizi kavradım artık ama acaba mutsuz olmaya mı geldik? emin değilim.
bir masöz size mutlu son nasıl olsun derse o son sizin için keyifli bir başlangıç olacaktır. anlaması gerekenler anladı diğerleri bir sonraki başlığa doğru sağlı sollu ilerlesinler lütfen bekleme yapmayalım.
teoman ın en sağlam şarkılarından biridir. bu adamı iyi yapan şeylerden biridir bu. albümlerinde popüler olmayan o kadar çok şarkısı var ki, böylesi daha iyi, sadece teoman dinleyicileri biliyor. kendimizi özel hissediyoruz.*
