Mutlu olmak ile acılarından kurtulup rahatlama olayını karıştırıyoruz. Hayattaki mutluluk nedenlerimiz hep bizim yük olarak gördüğümüz şeylerin ortadan kalkması ve rahatlamamız ile oluyor. Gerçek mutluluğu tattığımızı düşünmüyorum.
en çok istediğim çünkü yıllardır mutsuzum bir yandanda istemediğim yaptığım hatalar yüzünden bu acıyı mutsuzluğu fazlasıyla ölene dek hakettiğimi düşünüyorum.
sürekli mutlu olmamız gerekmiyor aslında. korkabiliriz, endişelerimiz olabilir, acılarımız da olabilir. olsun da zaten. sürekli acı olmayacağı gibi hep mutlu da olunmuyor. mutluluk bir hedef olmamalı sanırım, yolun kendisi yolda karşılaştıklarımız daha değerli. ”sürekli mutlu ol, mutluluğun peşinden koş” mottosu kapitalizmin söylemi, dayatması gibi geliyor bana. ama insanın doğası öyle değil. dibine kadar acı da çekiyorsun, mutluluktan ağladığın, başının döndüğü anlar da var hayatta.yorucu olsa da böyle yaşamak daha sahici gibi. feridun düzağaç "bana bitmeyen bir şey söyle, söyle sonsuzluğa inanayım" diyor bir şarkısında, o geldi aklıma. sonsuz olan bir şey yok ki mutluluk baki olsun.mühim olan iç huzuru yakalamak, o dengeyi hayatımıza yansıtmak gibi geliyor.
Mutlu olmak için bir şeylere sahip olmaya gerekmiyor, mutlu olmak için paramızın olması gerekmiyor. Mutlu olmak için kıdem sahibi olmak, yüksek mertebelerde olmak gerekmiyor. Mutluluk dediğimiz şey aslında kendimizde, içimizde saklı. Mutlu olmak istiyorum sadece. Gösterişten uzak, mal mülkten uzak. Yaşama sevinci dolu dolu birisi haline dönmek istiyorum tekrardan. Hayatın tadını hissetmek istiyorum. Nimetlerinden yararlanmak istiyorum sadece. Sadece içimde solan o mutluluğu tekrardan sulandırmak istiyorum. Çocukluğumdaki gibi. Her şeyden mutlu olan bir insan olmak istiyorum. Olabilir miyiz? Evet olabiliriz. Yeter ki isteyeyim, yeter ki isteyelim. Özümüze dönelim istiyorum. Derdimizde olsa, sıkıntılarımızda olsa umut ile yeşertin. Umutsuz bir insan ölü bir insan ve bu insandan nasıl mutlu olunmasını beklersiniz? Umutlu olun, kendinize güvenin, yolunuz açık olsun. Mutlu olun.
Mutlulukla memnuniyet farklı şeylerdir. Yani bir insan yaşantısından memnun olabilir ama bu mutlu olacağı anlamına gelmez. Dolayısıyla bir insanın sürekli mutlu olabileceğine inanmıyorum. Bana kalırsa mutluluğu değerli kılan bu kadar nadir olmasıdır.
bir duygu durumu. istediğimiz iş olmuyor, gönül işlerimiz bir mütabakata varmıyor, insanlar üzüyor veya istemeden biz üzüyoruz. tüm bunlar mutlu olmaya engel mi. tam engel gibi gözükürken, aklıma geliyor sağlığım. gözüm görüyor, elim tutuyor çok şükür diyorum. bir gülümseme yetiyor. her şeye rağmen.
Nerede aradığınıza ve o hisse varabileceğiniz seviyenin ne olduğuna bağlı olmakla birlikte, kimilerine göre basit, kimilerine göre zor, bana göre ise ne yazık ki kalıcı olmayan ve bazen en büyük mutlulukların dahi sonu olduğu hissinin içimi kaplamasıyla birlikte tuhaf da olsa acı verebilen bir eylemdir.
Söyleyebileceğim tek şey ise;
Mutluluğu yakaladığınız kişi ya da nesneler, ya da duygular her ne ise, bulmuşken kaybetmemeniz gerektiğidir.
Artık gerisi,
yani küçük ya da büyük, mutluluk kavramını her ne ile yakaladığınız size kalmış.
Yeter ki bulmuşken kaybetmeyin.
güzel bir şey. şükretmekle başladığına da katılıyorum. ama ben mutlu değilim. sadece mutlu anılarım oluyor o kadar. hani bir cümle var. " dokunsalar ağlayacağım" öyle işte. mutlu olanlar da daha mutlu olsun. vallahi bak. ne bir kinaye ne bir kıskançlık.
herhangi bir şarta bağlı değil aslında, tamamen kendinizde bitiyor.
bazı insanlar mutlu olmayı ya da mutlu olduğu anların kıymetini bilmiyor. hep daha fazlasını, daha iyisini yaratmak, kusursuza erişmek için harcıyor bütün mutlulukları.
mutluluğu yakalamak zor ama yaşayabilmek de bir beceri gerçekten.
bu kadar kolay harcamayın başınıza gelen güzellikleri.
Mutluluğu hep uzaklarda aradık. Elimizdeki zenginlikleri görmeden ulaşamadığımız ne varsa mutluluğu onda sandık. Bi gün çok zengin olursak mutlu olacaktık, veya sevdiğimiz insan bizim olunca dünyanın en mutlu insanı biz olacaktık, hep neye ulaşmak zor ise mutluluğu onunla bağdaştırdık. Hep fazlasını isteyip daha mutlu olacağımızı sanıyoruz farkında mısınız? Neden sahip olduklarmizla mutlu olmaya yetinmiyoruz? Çocuklar neden hep mutluluklar biliyor musunuz çünkü düşünecek tek şeyleri sahip oldukları değerler, elinde olmayan şeyi düşünmez fazlasını istemez, mutluluk onlar için anı yaşamak tadını çıkarmaktır. Neden çocukken cocuklugumuzu yaşayıp da gençken gençliğimizi yaşayamiyoruz. Zamanı mutsuz gecirerek öldürüyoruz gençliğimizi.
Etrafıma bakıyorum insanlar mutsuz, birbirlerine karşı soğuk herkesin kendine göre sebebi var mutsuz olmak için. Ama aynı derece de mutlu olmak içinde onca sebep varken sadece olumsuza takılıp günlerce mutsuz olabiliyor. Neden kendimize bu kötülüğü yapıyoruz!!!
Artık bırakın mutsuz olmaya bahane aramayı, yaşamın tadını çıkarıp etrafa mutluluk saçın.
Yoksa bir ömür mutluluğu aramakla mutsuz bir şekilde geçer.
