zamanın birinde çok mutsuz bir kral varmış. hayal edebileceğiniz her şeye sahipmiş; ama yine de çok mutsuzmuş. uzak ülkeler dahil her yerden şaklabanlar, sirkler, dalkavuklar gelmiş; ama yine de kralı mutlu edememişler.
kral uzak dağlarda yaşayan bilge adamı çağırmalarını istemiş. derdine olsa olsa o çare olur diye düşünmüş. yaşlı bilgeyi getirmişler, kral mutsuzluğunu anlatmış ve ona mutlu olmanın yolunu gösterirse bilgeye ne isterse vereceğini söylemiş. bilge biraz düşünmüş ve demiş ki:
"kralım sizi mutlu edecek tek şey var: ülkede en mutlu adamı buldurun ve onun bir gömleğini alıp giyin. mutluluğun sırrını keşfedecek ve çok mutlu olacaksınız."
bir giydiği kıyafeti bir daha giymeyen, binlerce gömleğe sahip zengin kral çok heyecanlanmış. adamlarını ülkenin her yanına salmış. adamları tüm ülkeyi dolaşmışlar ve herkes ülkenin en mutlu adamı olarak aynı kişiyi göstermiş. kralın adamları ülkenin en mutlu adamını bulmuşlar ve hayretle görmüşler ki en mutlu adamın bir gömleği bile yokmuş! (şu hortumlu dünyada fil yalnız bir hayvandır - Ahmet Şerif izgören)
bu hikayeyi aslında şunun için yazdım; ekibimle ve diğer çalışanlarla son zamanlarda bir çok toplantı ve çalıştay yaptım. herkes probleme takılmış durumda, kimse çözümü nasıl yapacağına odaklanmıyor ve sürekli mutsuz olduklarından şikayet ediyorlar. aslında mutlu olabilmek için birçok sebepleri var, sadece bunun farkında değiller...
insanın kavuşabileceği en büyük mutluluk, kendi durumundan hoşnut olmasıdır.
Thomas Mann
bazen; mutluyum, aha kesin bir şey olup, bozulacak diye bakılan duygu durumudur. bu paranoyaklığa girerseniz psikopata bağlayabilirsiniz ister istemez. şimdi insan düşünür, mutlu olmam için belki de çok sebep yok, mal gibi mutluyum diye saçma sapan düşüncelere girer. gülmek için mutluluğu beklersen, tebessüm bile edemeden ölürsün durumu belki de.
mesela biraz önce yağmur yağarken camda sigara içiyordum, kulaklığımda en sevdiğim şarkılardan biri çalıyor, yağmuru seyrediyorum. sonra birden rüzgar döndü. yağmur içeriye yağmaya başladı neredeyse. gözlerimi kapattım ve yağmur damlaları yüzüme çarpmaya başladı, mutlu oldum. mutlu oldum lan!
şimdi anlatabilirim kimlerin yüreğinde kız kulesi gibi grev çivileri var!
bir duygu durumu. istediğimiz iş olmuyor, gönül işlerimiz bir mütabakata varmıyor, insanlar üzüyor veya istemeden biz üzüyoruz. tüm bunlar mutlu olmaya engel mi. tam engel gibi gözükürken, aklıma geliyor sağlığım. gözüm görüyor, elim tutuyor çok şükür diyorum. bir gülümseme yetiyor. her şeye rağmen.
