bünyenin kafasına göre tattırdığı duygudur. mutlu olmak için her şart sağlandığında aha şimdi mutlu olucam denilen zamanlarda bile bazen mutlu olunmaz ya işte o zaman sinirlenecek bişi de bulunmaz, ağaç olasınız gelir.
hayattan ve insanlardan fazla bir şey beklemeyin, onlara fazlaca anlam yüklemeyin, ailenizin, arkadaşlarınızın sizi anlamasını beklemeyin, mutlu olmak fikrini ve gayesini aklınızdan çıkarın. bu söylediklerimi yaparsanız mutlu olmazsınız ama mutsuz da olmassınız, bence bu bile kafi gelmelidir.
kimine göre çok kolay kimine göre çok zor durumdur. bana göre zor ötesi durumdur. anlık mutluluklardan bahsetmiyorum, uzun süreçleri yaşamak, asıl mutluluğunun bilinmesi gerekir.mutluluğu başkalarında aranmaması, kendi içinde hissedilmesi gerekir. başkasıyla mutlu olmak kolaydır peki ya tek başına mutlu olmak o kadar kolay mı? başkasına bel bağlamadan, hayatta tek başına gülümseyebilenler arasında yer almak. mutlu olmak için dışa bağımlı olmamak, aradığın şeyi kendinde keşfetmek ve istediğin zaman istediğin yerde ona ulaşabilmek.
başka şeylere bel bağlayarak mutlu olmak zamanla mutsuzluğu getirir. hayatta her şey gelip geçicidir. her ne kadar bu durmdan nefret etsek de gerçek budur. mutlu olmak için bağlandığımız şeyleri yitirdikten sonra daha büyük bi mutsuzluğa yelken açmamız daha kötüdür. gerçek mutluluğu bulduğumuzu sanarken, mutsuzluğa ulaşmanın getirileri çok ağırdır.kendisi dışındaki şeylerle de mutlu olmalıdır tabiki insan. ama mutlu olmak için her türlü misyonu karşı tarafa yükledikten sonra mutsuzluk artık çok yakındır. düşmanı olmadan yaşayamayan kimselerin, düşmanını öldürdükten sonra onlarda yaşayamazmış. peki ya mutluluk kaynağının sönmesi bu durumdan farklımıdır? gerçek mutluluğu kendimizde bulabilmek dileğiyle. imkansızı mı istedim?
not: ben de henüz bulamadım. bulan varsa yolunu, yordamını beklerim.
