kendi kendine,kendini anlatan bir yazarın yapamadıklarından sadece bir tanesidir.ne güzel söylemiştir oysa birol namoğlu,
"mutlu olmak senin elinde unutma,kıymet bilmez onlar,aldanma,yorulma."diye.
bunları kendi kendine söyler durur yazar,kelimelerden alacaklı bir sağır gibi,içini döker,içiyle konuşur.tutsak gibi,enkaz gibi,kendi gibi.aynayla konuşur,çiçeklerle.
Sabahın köründe uyanınca beynimde dönmeye başlayan şarkı sözüdür. Tüm günümün pozitif geçmesini sağlamıştır. Ancak kişinin sadece kendi çabalarıyla mutlu olamadığını, dış etkenin çok büyük payının olduğunu, ancak vurdumduymaz insanın dış etkeni önemsemediği bir gün sonra tekrar beynime dank edince yine ütopik bir cümle olduğunu anladığım her şeye rağmen güzel sözdür.
