"Mutlu olmak icin sevmek icin
Gorme isitme
Mutlu olmak icin sevmek icin
Bilme hissetme
Mutlu olmak icin sevmek icin
Bilme cok dusunme"
Diye nakarati olan, hayati ozetleyen cok sevdigim ve suan calan redd parcasi.
mutlu olmak istiyorsanız pic bir ruha sahip olmanız gereklidir . Şöyle hiçbir boku takmayan;hayatı ,insanları,sevdiklerini ve sevmediklerini kısacası hiç kimseyi takmayan bir ruh ve kafa yapısı olması gerekir. Düşünmeniz gereken tek kişi kendiniz olmalıdır .Kendi mutluluğunuz için kimin mutsuz olduğunun bir önemi olmamalıdır .Ne desem de kırılmasın diye bir düşünceniz olmamalıdır. O zaman mutluluğu elde edersiniz .Keşke benim de pic bi ruhum olsa diyorum da olmuyor anasını satayım .Ben mutsuzluğa alışmışım arkadaş,mutlu olduğumu görsün hayat,şehirde arama emri çıkartıyor mutluluklarıma,müebbet yiyorum huzurdan . sürgün edeliyorum mutsuzluğa .
kendi değerini bildiğin zaman mutlu olursun, daha da açıkça yazmak gerekirse; sevgi açlığını başkalarından ödünç almaktan vazgeçip kendine yetebildiğin zaman..
yıllardır yaşıyorsun. peki hiç kendine sordun mu, kimin için yaşıyorum diye? ne için yaşıyorsun? yaptıkların, yapacakların kimin için? neden başarmayı bu kadar çok istiyorsun ya da neden tanınıp övülmeyi delicesine arzuluyorsun? içinde neler kopuyor ya da için sana neleri yaptırıyor? şimdi sana gerçeği görebileceğin bir pencereyi göstereceğim. sen aslında bütün bunları kalıplaşmış bir baskının altında yapıyorsun. ne ruhun anlıyor yaptıklarından ne de yok edemediğin egon tatmin oluyor. sen sıradanlıkları bırakıp karmaşık hayallere düşmüşsün. hep daha fazlasını isterken sahip olduğun en değerli şeyini kaybetmişsin. sen hep mükemmel olmalısın. dışarı çıktığında, başkalarıyla konuştuğunda hep tanınmalı ve hep içten içe övülmelisin. itiraf et artık; sen içindekini tatmin etmekten başka bir şey için yaşamıyorsun. daha tanımıyor musun yoksa? yarattığın sahte benliği tanımıyor musun? o ise seni çok iyi tanıyor. öyle ki, sana her şeyi sorgusuz yaptırıyor. senin yerine karar veriyor, üzülüyor, üzüyor, şımarıyor ve bitmek bilmez bir istekle kendini doyuruyor. oysa sen yaptıklarının hep kendin için olduğunu düşünüyorsun. sen aslında kalın parmaklıkların arasında sıkışmışsın. yaptığın sadece parmakların içinde pembe bir hayatı görmeye çalışmak. sen koskoca bir okyanusun içindeyken, küçücük bir bataklıkla yetinmişsin. yüce dağlara ulaşmak varken, tek katlı övgüleri kabullenmişsin. neden huzurlu değilsin? neden içinde hep bir korku var? neden her şey hep iyi olmuyor? çünkü sen içindeki gerçeği gömüp yerine kırık dökük kimliğini yerleştirdin. kolay olanı seçtin. bütününü ve özünü reddettin. sen sen olmaya çalışırken aslında en çok uzaklaştığın yer kendin oldun. sen hiç bir zaman içindeki gücü göremedin. hep küçümsedin ya da bıkmadan usanmadan unuttun. şimdi ise içinde garip bir sıkıntı var. anlayamadığın, adını koyamadığın bir sıkıntı. ondan artık kurtulmak ve gerçek dünyaya ulaşmak istiyorsun. ama yarattığın sahtelik o kadar yapışkan ki seni bırakmıyor. yorgunsun... tek istediğin artık huzur. yıllardan beri bu kadar istemiştin. eğer eminsen, artık içindeki gücü ortaya çıkarmanın vakti geldi. sevgiye bulanmanın, kaynağına dönmenin vakti geldi. içindeki derin sesi hemen duymayı bekleme. acı çekmelisin... hem de çok. yıllardır unuttuğunun birden sana ait olacağını mı sandın? artık bakışlarını değiştirmelisin. artık başkaları için değil kendin için davranmalısın. kendini içinde özgür bırak. içindeki güce teslim ol. bırak hayat başkalarının kaypak kelimelerinde yürürken sen onları içinin derinliklerinden izle. kafandaki zincirleri, kalıpları sil. sadece içindeki sese kulak ver. derinden gelen sese...bırak her şeyi yapan, her şeyi söyleyen o olsun. sen sadece ona izin ver. ona engel olma yeter. kimsenin bakışlarına, övgülerine ihtiyacın yok. hiç bir kalıbın içine girmene gerek yok. sen kendi özüne aitsin. ona dönmelisin. artık paylaşmaya başlamalısın. sürekli sevgiye aç olmalısın. sen artık eskisi gibi olamazsın. çünkü o sen değilsin. gözlerine bak. gözlerinin içine bak... içindeki güç sana parlayacaktır!
