sahip olunanlarla mutlu olabilmek için fazlasını öğrenmeyip, eksikliğini hissetmemek için yapılan akıllıca eylemdir. bilmediğin şeyi istemezsin, eksikliğini hissetmezsin. ne kadar az şeye sahipsen, o kadar az üzülürsün gibi. yani sen haberleşmek için ateşi kullanırken birinin elinde cep telefonu görürsen büyülenir ve onu istersin. alamazsan üzülürsün. alabiliyorsan bile alabilmek için en değerli şeyini, zamanını, emeğini satarsın, yapmak istediklerini yapamazsın. halbuki telefonsuz da yaşayabilirsin. yani dostlar, ne kadar az bilirsek, o kadar mutlu oluruz. kaçın, saklanın.
eğer mutlu olmak için bilgiden uzak durman gerektiğini çözmüşsen, çok geç kalmışsın demektir. bir ömür boyu mutsuzluğa hoş geldin!
öyle boktan ki! sorgula, oku, araştır, merak et. birisiyle konuşuyorsun, çok basit bir şey soruyorsun, "ben bunları düşünmüyorum yaa" diyor, belli embesil embesil gülüyorsun zaten.
descartes'ı var, sizi yok eder düşünmek efendim. -olric-
önce öğrenirsin, sonra düşünürsün ne kadar çok öğrenirsen o kadar çok düşünmeye ve sorgulamaya devam edersin, bataklıktan çıkış yoktur. geçmiş olsun.
sözlüklerdeki yobaz taifesinin suçudur. her kapışmada biz aydınlık kesime cehalet mutluluktur diyerek laf soktuklarını zannettiler. zaten sürekli melankolik, aldatılan, gaspedilen modern çağ insanı da mutluluğu farklı yerlerde aradı.
mantık olarak doğru olan önerme. ama pratikte yapılmaması gerekli. bilgi beraberinde sorumluluğu getirir. dolaylı yoldan başkalarının üzerinizde hakları olduğunu gösterir(edinilen doğru bilgiyi sizin için öğretme onlar için öğrenme hakkı. bilmeyenler için). ne kadar bilgi o kadar sorumluluk; hem yaradan nezdinde hem de insanlar nezdinde. doğru ise şayet o bilgiyi yaşatmalısınız.
