aptalların da mutsuz olabileceğini gözardı eden söylemdir. mutlu olmak için aptal olmaya gerek yoktur. kanaatkar olabilmektir mutluluk. saf ve temiz olmaktır. en önemlisi içindeki çocuğu öldürmemiş olmaktır. hala çizgi film izleyebilmektir, kaydıraktan kayabilmektir, salıncakta sallanabilmektir. "ben olgunum lan" sözü, insanın bittiğ andır. olgunluk düşünsel anlamda kaldığı sürece mutlusundur.
(bkz: hayat çok kısa ve yapılacak çok şey var)
mutlu olunacak o kadar çok şey var ki, ömür yetmez. sadece olumsuzlukları görürsen, güzel günleri de kaçırırsın. bir bakmışsın ki çoktan kara topraktasın.
mantıklı düşününce doğru bir önerme olduğu söylenebilir. hayatın insana sunduğu zor ve dayanılmaz koşullara rağmen insan mutlu olabiliyorsa, aptal olması gerekir ki hiç birşeyi kafaya takmadan rahat ve mutlu bir yaşam sürüyor olabilsin. biraz karışık bir durumdur, ama doğruluk payı kesinlikle vardır.
olmadık şeyleri olmadık zamanlarda düşünüp, olmadık kişileri olmadık kişilerin yanında özlemekle alakalı olabilir mesela. mesela kış gelince yazı özlemek "ne soğuk aq" demek. aylar gün gibi geçip yaz geldiğindeyse "bu ne lan böyle sıcak mı olur" demektir. adalet yok ya canımı yakar bu sessizlik.. diye bi şarkıda duyarsın ama yine de herşey için herkes için adalet dersin. bu dünya için bunun mümkün olabileceğini düşünmek..? herkes seni görmüyorken senin bunlara takılıp kalman..? aslında aptallık işin bu tarafındadır.
Gamsızlıkla mutlu olmak mümkündür. Farkındalıkla alakalıdır gibi geldi düşününce. Olan bitenin farkında olamayacak kadar körse zihnin pekala mutlu olabilirsin. Zira böyle bir dünyada bunca kargaşa, düşmanlık ve haksızlık karşısında göz göre göre mutlu olmak imkansızdır.
polyana olmak lazım biraz, bir kolunu kesselerde bir kolum daha var deme anlayışıyla ancak mutlu olunur. Bazı şeylere kulak kabartmak yerine duymayaya çalışmak,çok konuşmak yerine susmayı denemek yada dört maymunu oynamak lazım belkide.
kaç gündür mutsuzum lan, hakkaten şöyle şuh kahkahalar atmayı çok özledim. bildiğin mutsuzum yani, anlatamıyorum bile. kelimeler kifayetsiz kalıyor mutsuzluğumu anlatmaya. şimdi sözlüğü açıp mutsuzluğumun nedeninin fazla zekam olduğunu anladım ya daha ne diyeyim. ne yapıcam ben bu üstün zekayla bilmiyorum sözlük. halbuki azcıcık aptal olsam belki ben de mutlu olabilirdim. teyyy teyyyy.. akıl fikir ya rab!
tamamen katılmadığım önerme. evet insan bildikçe öğrendikçe düşündükçe şu acımasız hayatta bir nebze daha karamsarlaşıyor lakin şunuda unutmamak gerekir huzur akabinde mutluluk insanın içinden gelir ya da gelmelidir. mutluluğun az bilmekten az yaşanmışlıktan geldiği bir düşünce tarzının insan aklına yatmasının sebebi hızlıca önümüzden akıp giden yaşamda yerince tatmin olamama duysudur. mutlu olmak için aptal olmak gerekirmiş neden aklını yeterince kullanmamak böyle bir duyguyla bağdaşıyor. kişisel fikirlerin çoğu belki bu yöndedir olabilir mutsuz olan insanlar genel çerçeveyi görüp tüm olumsuzluklara rağmen hayatta kalma çabalarını görmezden gelip mutlu olan onca insana nasıl aptal diyebilir şaşmamak elde değil. şimdi mutluluğun resminde hangi apral kare yi örnek gösterebiliriz düşünelim bi. bende çok mutlu bir insan değilim hatta bazı bağımlılıklarım olmasa mutsuzluktan ölebilirim o derece mutsuz falan filanım ama mutlu olan insanlardaki o enerjinin samimi olduğuna gönülden inanıyorum. mutsuzken çok mu zeki hissediyo insan kendini asla. yaşamın amacında, bizden istediklerinde bir aristokrat bilgeliğinin olmaması gerekir. bilmek öğrenmek kavramak okumak gezmek düşünmek geliştirmek yani aklın nimetlerinden yararlanıp bunu insan hayatını kolay kılacak şekilde kullanıyor isek aslında doğru nokta burdadır demekten kendini alamıyor sarmal denge. bu kalbinden doğar insanın insan olduğu için zaafları kabulunden. çok basit mutlu birinin aptal olmadığını görmek. zaten etrafına bakarsan mutlu olmak için harcamak esasını benimsemiş bir aklın ne kadar aptal olduğunu görebilirsin diyor çokta kale almamanızı öneriyor ve aptallıkla mutluluk arasında ince çizgide yürüyor ve sevgi bedenlerde değil sevgi kendinde anlamıyorsun diyerek sonlandırıyorum.
kanımca yanlış bi söylem. aptal bu sonuçta mutlu olması gereken konularda üzülür ,üzülmesi gereken konularda mutlu olur.
(bkz: mutlu olmak için güçlü olmak gerekir.)
mutlu olmak için aptal olmak şart değildir ancak mutsuz olmamak için aptal olmak şarttır. aptallar mutsuz olmaz sadece sıkılır.
-ya bugün canım çok sıkılıyo yaa..
=sus aptal(!) sen aslında mutsuzsun.
-üzüldüm lan mutlu oldun mu şimdi
=evet. hemde çok
-sus mutlu(!) sen aslında aptalsın
akıllıyım diye övünüp mutlu olmayı becermek için aptal olması gerektiğine kanaat getirmiş aslında yeterince akıllı olmayan insanların önermesidir. hayatın her anı acısıyla tatlısıyla eşsiz, mucizevi, yaşanılası ve harikuladedir. ama canlı bir organizma olma durumunun ilerisinde yaşamı süzebilmek gerekir. aksine mutluluk akil adamların sanatıdır.
