belki de çok şey yapıp da yorgun olan insanlardır. fakat, böyle bi seçenek sunulmadı hiçbirine. hiçbirimize. mutlu olmak için hiçbir şey yapmadan beklemek! geçmişteki kötü günlerin anıları ile zihnimizi ve kalbimizi yorup sadece beklemek. bize sokulmak isteyenleri de göğüslerinden itmek. ayaklarına çelme takmak. gözlerini yummalarını söyleyip ortadan kaybolmak. her seferinde çok mutsuz olduğumuzu, kimsenin bizi anlamadığını ileri sürüp sadece anlaşılamaktan dem vurmak!
kimin umrunda ama? istanbul'da yaşayıp da istanbul'dan sıkılan budalalara ne denilebilir ki? o güzellikleri göremeyen kör gözlere ne sokulabilir ki? ya da, birilerine karşılıksız bir iyilik yapmamış bir insana nasıl anlatılabilir ki o haz?
en güzeli ise hayatı boyunca hiç tanımadığı her hangi bir insana "merhaba" dememiş bir insan nasıl insan olabilir ki? evrimini tamamlamış mıdır peki? sorarım size. her birinize! insan olma statüsüne erişmiş midir, o yaratık?
suç o'nda değil ama. suç sen'de değil. ben'de değil. suç; herkes'te. ta, ilkokul yıllarından başlayan, "aman çocuğum insanlara güvenme. kızım okulda kendine dikkat et" zırvalıkları ile büyüyen bir nesilden ne beklenilebilir ki? mutlu olmak için bir şeyler yapmalarını istemek, kendilerine haksızlık olur galiba.
olsun. ne olacaksa olsun. ozon tabakasındaki delik her gün, her an, her salise büyüyor. kimsenin, kimsenin oksijeninden çalma hakkı yok. hiçbir kişi, bir diğerinin oksijen rezervini boşu boşuna kullanamaz. ya, mutlu olmak için çabalayacak insanlar, ya da nefsi müdafaalarını gerçekleştireceklerdir! gerçekleştirmek zorundalar!
hırsı olmayan insandır. ayrıca mutluluk dediğin şey ona yaklaştıkça uzaklaştığını hissettiğin, asla ulaşılmaz olan bir kızılelmadır. mutluluk dediğin nedir ki.
mutlulugun kocaman bir yanilsama oldugunu bilen insanlardir. kendilerini kandirmaktansa mutsuzlugu secerler, ki mutluluk da bir andan ibarettir zaten, hepsi bu.
var mı la öyle insanlar? Iyi kontrol edin ölmüş falan olmasın o? O nedir öyle hiç mutlu etmez kendini. Gerçi bir de nereden ne çıkarsam da kendimi mutsuz, huzursuz etsem diye kara kara düşünenler vardır ki, aman aman bırakın onları bir köşeye kaçın..
mutlulugun gelip kendisini bulacagini zanneden insanlardir. daha dogrusu hep hayattan bekleyenlerdir. hayat dikenli bir yol. mutluluksa bizim cevreye yukledigimiz anlam ve cevreye verdiklerimiz. insan mutlu olmak icin mutlu etmeyi bilmeli, hem kendini hem de cevresini.
