yaşamı boyunca hiç mutlu olmamış insandır. artık inancı kalmamıştır.
birileri bana "ilerde mutlu olursun, boşuna tribe girme" diyor ama ne yaşadığımdan ve hayatımın nasıl olduğundan gidişatından haberi bile yok. bu hayat masal/dizi/film falan değil! gerçek acılarla dolu, hiçbir şeyin düzeleceği yok! kaderin yüzüme güleceği yok! bir ihtimal mutlu olma şansım yok! ve bunlar öylesine söylenmiş sözler değil, çünkü insanların ne yaşadığımı bilmeden fikir üretmeleri acayip sinirimi bozuyor.
Neden mutsuzsun sorusuba verecek cevabı olmayandır. Bu kişiler sürekli yalnızlıklarından hayattan zevk alamadıklarından şikayet ederler. Sükretmeyi bilmeyen insanlardır. Tüm güzellikleri gören gözlerinin tüm şarkıları duyan kulaklarının kıymetini bilmezler en basitinden. insanoğlu nankör ve bencildir. Bu da bunun en açık kanıtıdır.
Kendince haklı sebepleri olan insandır. Ne ergen ne de melankoliğim ama sırf inandığım şeyleri yaptığım için yalnız kalıyorum. Sorun yok, ben iyiyim sadece artık mutluluk denen şeyin insanın içinden gelen bir duygu olduğuna inanıyorum. Biri gelip size mutluluk veremiyor...
Benimdir. Bu hiç bi zaman mutlu olacağımı düşünmüyorum. Gelecek daha fazla yalnızlık ve keder ile gelmeye devam edecek. Ve ergen yada melankolik biri değilim.
