insanın her mutlu olduğunda, sonunun yanlış anonsla sahaya inen fenerbahçeli gibi olması durumudur.
birkenaranotediyorum: fenerbahçeliyim.
(bkz: vurma bey)
ne yapılırsa yapılsın mutluluğu elde edememe durumu. bazen insanın herşeyi olur mutlu olmak için hiçbi şekilde mutlu olamaz. yaptığı herşey anlamsız gelir. nereye gidersen git ne yaparsan yap mutlu olamazsın, sebepsiz bi şekilde.
imkansızdır. ha yine de mutsuz omayı başardın, şunlardan birini yap o zaman:
-nefesını 30 sanıye tut sonra bırak
-tüm gün çişini yapma
- bir gece betonda uyu
-en sevdiğin yemeği önüne koy ama yeme, hatta o gün hiç bir şey yeme
-saçlarını tepeden sıkıca topla tüm gün o baş ağrısıyla dolaş
-iki numara küçük ayakkabıyla tüm gün yürü...
beklentileriniz varlığından kaynaklıdır. yok demeyin. vardır. onu beklemekten hayata geç kalıyorsunuz haliyle mutlulukları ıskalıyorsunuz. yanınızdan hızla geçiyorken mutluluklar siz kafa çeviriyorsunuz ya beklediğinizden gözünüzü ayırmıyorsunuz. gelmez o. sırtını döneceksin gör bak o zaman neler oluyor. hayatın en acımasız kanunu sanırım bu. beklemediğimiz zamanlar da beklemediklerimiz bize bakıyor.
depresyon ana kapıları kapatmış demektir. demek ki mutlu olacağınız herkes gitmiş; demek ki gidenler mutluluğunuzu da bir şekilde engellemiş; daha da fena ki ileride mutlu olamayacağınızı da garantilemişlerdir. kısaca herkes mutluluğunuzdan mutluluk çalmış, sizin mutluluğunuzla kendi hayatlarını idame ettiriyor.
sizse mutluluğun paylaştıkça çoğalmadığını, sizde olanı verince size bir şey kalmayacağını yeni öğrenmiş bir şekilde- umarım yapmadınız ama- başkalarından çalacağınız mutluluğun hesabını mı yapıyordunuz?
rahatsız etmeyeyim.
